Over perfectionisme en faalangst

In een wereld van burn-outs en vergelijkingen via social media is het ineens overal: perfectionisme. Maar wat is het nou precies, is het erg en hoe kom je er dan van af?

Als je mij tien jaar geleden had gevraagd of ik last heb van perfectionisme, zou mijn antwoord zijn: Nee! Ik ben slordig, ik vergeet dingen, ik redelijk makkelijk om. Ik kan echt niet alles perfect doen. Tien jaar – en wat zelfkennis – later, kom ik daar toch op terug. Er zijn gebieden waarin ik wel perfectionistisch ben. En die dingen zijn makkelijk te herkennen omdat ik halverwege stop of überhaupt niet begin.

Een perfectionist zoals ik het bedoel, wil alles ‘perfect’ doen. Dat wil zeggen dat je blijft schaven aan dingen of dat je voorbereiding zo uitgebreid is dat je überhaupt nooit begint. Vaak is het probleem dat we de lat te hoog leggen, waardoor we al voor de ‘sprong’ angstig omhoog kijken en meteen stilvallen of waardoor we hoe dan ook teleurgesteld in onszelf zijn en hierdoor in een negatieve spiraal terecht komen. Niks is namelijk ooit perfect. Alles kan altijd beter. En dat is fijn, want zoals Jackie Kennedy ooit opmerkte:

‘Perfect people can’t change”*

En dan wordt het ook maar saai.

Tekenen van perfectionisme

Een tijdje terug luisterde ik een aantal podcasts van Jon Acuff (een aanrader, interessant én grappig) over perfectionisme en hij hanteert de volgende tekenen van perfectionisme:

1. Onrealistische verwachtingen
2. Onmogelijke tijdframes (het kan altijd sneller)
3. Je vergelijkt jouw begin met iemand anders eind
4. Je viert je successen niet, omdat het altijd beter kan.
5. Je hebt een burnout
6. Startlijnen voelen als muren waar je overheen moet
7. Er zijn veel beren op de weg

En ja, herkenbaar, alleen dacht ik dat dit tekenen waren van een loser en niet van een perfectionist. Maar dat blijkt dus niet zover uit elkaar te liggen.

Het goede nieuws is dat er veel manieren zijn om hier overheen te komen, vooral door het te herkennen. En alle bovenstaande punten anders te doen (realistische verwachtingen, ruimere tijdframes, successen vieren, beren overrijden etc.). Ook raad ik je de podcastst aan die ik eerder noemde (All it takes is a goal, afl 120 – 125)

Perfectionisme en faalangst maakt meer kapot dan je lief is

Want weet je, perfectionisme maakt meer kapot dan je lief is. Het feit dat ik tussen 17 februari en 1 september van dit jaar geen bericht hebt geplaatst is niet omdat ik niet schreef. Ik had 15 concepten klaar staan. Maar ik plaatste ze niet, omdat ik vond dat:

• er dan ook een mooie afbeelding boven moest en een plaatje voor pinterest.
• ik dan meer moest posten op social media omdat consistentie the key is als het gaat om bloggen.
• ik dan om reacties te krijgen op social media bloggers moet volgen die quasi gevoelig zijn omdat dit volgens de instagram-experts (en daar zijn er een hoop van!) meer likes en volgers oplevert.
• ik dan avonden moest vrijmaken om content te maken en in te plannen en strategieën te ontwikkelen en
• ik elke maand een nieuwsbrief moest sturen, terwijl:

ik vind het gewoon leuk om te schrijven

Dus ik neem maar voor lief dat niemand dit leest, omdat het algoritme me niet aardig vindt. (Maar mocht je het wel lezen en interessant vinden, deel het dan vooral ;-))

Nee hoor, ik ga m’n best doen om iets consistenter mijn ‘gezicht’ te laten zien online, want voor het maken van een scrapbook heb je óók foto’s nodig, alleen hoeven de randjes niet allemaal precies.

Ben jij perfectionistisch en heb je daar last van of bén jij toevallig perfect?

* Die quote hoorde ik in een film die ik keek met Yuri en toen moest de film (een aanrader overigens, Jackie) op pauze om hem op te schrijven, dus nu moet ik de quote natuurlijk wél gebruiken

‘Done is better than perfect’
Scrapbook: een lesje loslaten…