#2 • Sinterklaas • Capsule Wardrobe • ‘Volwassenheid’ • Plannen voor 2019

Het is weer vrijdag en dus weer tijd voor een nieuw weekoverzicht. Een weekje met Sinterklaas (en een heel leuk cadeau!), wat overdenkingen en alvast wat erg leuke plannen voor 2019 (die eigenlijk in december al beginnen). Lees je mee?

60 km per uur – I don’t care!

Tijdens het autorijden had ik deze week een interessante overdenking. Ik hou mij met autorijden altijd netjes aan de aanbevolen snelheid. Niet alleen omdat ik een boete zonde van het geld vind, maar ook omdat dit veiliger is en sneller rijden je zo weinig tijdswinst oplevert dat het echt nergens op slaat als je daar veiligheid én een boete voor riskeert. Mijn leven is sowieso niet zó volgepland dat echt elke (halve) minuut telt.

Enfin, ik ben zo ongeveer de enige persoon op aarde die zich aan de maximale snelheid houdt. Met als gevolg dat ik – vooral als het avond is en iedereen nóg meer haast schijnt te hebben – voortdurend wordt ingehaald. En omdat de betreffende bestuurders ook denken: “What the fuck, tref ik hier weer de enige persoon die zich wél aan de maximum snelheid houdt?’ en daar op één of andere manier pissig van worden, rijden ze vaak eerst helemaal op mijn bumper voordat ze me vreselijk geïrriteerd inhalen en vervolgens afsnijden (want vooral op de snelweg willen hardrijders altijd een ‘Zie je wel, ik houd ook altijd héél goed rechts’- statement afgeven).

Dat is best vervelend, maar ik vind het geen enkel probleem dat mensen mij irritant vinden. En ik realiseerde mij dat dit komt, omdat ik weet dat ik goed zit. Ik twijfel niet aan mezelf, want het staat gewoon op een bord hoe hard ik mag.

Op allerlei andere terreinen vind het vaak heel vervelend als mensen zich irriteren aan me of me vervelend vinden. Sterker nog, ik pas mijn gedrag aan om dat te voorkomen. Zou dit komen omdat ik op allerlei andere terreinen niet zo zeker ben? Dat ik niet zeker weet of ik het wel goed doe? En daardoor realiseerde ik me weer hoe belangrijk zelfkennis is, om kritiek te kunnen ontvangen. Hoe fijn zou het zijn als je kritiek en ongemak van anderen gewoon rustig over je heen kunt laten glijden, omdat je toch weet dat je goed bezig bent? Mijn nieuwe missie is dus om mijn eigen ‘maximum-snelheid’ uit te zoeken en daarna heel chill mijn eigen route te gaan volgen zonder me druk te maken over opgefokte voorbijgangers.

Sinterklaas

Het heerlijk avondje – of in ons geval ‘middagje’ – was gekomen. Vorig jaar werd Anna zo angstig over het idee dat er ‘s nachts een vreemde persoon in ons huis rondliep, dat we haar toen het geheim al hadden ‘onthuld’. Dus ook dit jaar deed Anna met alles mee, ze stopte spullen in de schoen (soms ook stiekem, kreng dat ze is ;-)), kocht cadeau’s en maakte gedichten (‘Piet ziet een biet, maar Riet ziet hem niet, want Riet ziet niet’, etc.). En tegelijkertijd is het nog even magisch, zoals wanneer ze ‘zomaar de staf van Sinterklaas helemaal alleen mocht vasthouden!’ en door alle cadeaus, waar wij nu de credits (en knuffels) voor krijgen. Pakjesmiddag was ook een groot succes met veel te veel cadeau’s en ook nog hele leuke ook! Zo kreeg ik een boek van Omdenken en een echt bullet-journal met stickers en mooie (gouden en zilveren!) pennen. Daarover later meer. Ook was het gewoon erg gezellig met chocolademelk en slagroom enzo.

’Volwassenheid’ en zingen onder de douche

Ik heb een tijdje getwijfeld of ik dit blog niet ‘ondergronds’ moest doen, zodat ik niet direct herkenbaar ben ik mijn dagelijkse (werk-)leven. Het feit dat er een (kleine) kans bestaat dat mensen met wie ik contact heb voor mijn werk, dit blog kunnen lezen zorgen er altijd voor dat ik het ‘netter’ hou, dan ik anders zou doen. Ik schrijf net wat genuanceerder, met iets minder humor, zodat ik zeker weet dat ze ook na het lezen van m’n stukjes nog ‘zaken’ willen doen. Als ik echt helemaal mezelf zou zijn, moet ik eerlijk toegeven dat ik eigenlijk helemaal niet ‘volwassen’ ben. Ik ben een beetje kinderachtig, ik zeur veel, kan vreselijk ongenuanceerd uit de hoek komen en doe graag een beetje domme, gekke, kinderachtige dingen. Maar dat verberg ik online dus een beetje.

Dat dit eigenlijk best vreemd is, realiseerde ik me toen Anna aan het douchen was en we samen stonden te zingen in de douche. Wij zingen namelijk graag. En zingen ook allebei vreselijk uit de toon, maar in een douche maakt dat weinig uit. We zingen geen popnummers, maar meer een soort musicals. We vertellen als het ware verhalen over de douchegel, de washand etc. Op die momenten vind ik mezelf eigenlijk zo ongeveer op mijn allerleukste. Als ik dus niet ‘volwassen’ ben. Raar dus eigenlijk dat dit juist de kant is, waarvan ik denk dat het beter is als niet iedereen die ziet. Alhoewel, soms zingen Anna en ik ook samen op straat. Maar dan net iets zachter. Maar hoe cool zou het eigenlijk zijn als we daar heel hard gingen zingen? En dat mensen dan mee gingen zingen? En we echt een musical zouden ontketenen? 🙂

M’n bullet-journal: 10.124.082 nieuwe ideeën

Met Sinterklaas kreeg ik dus een bullet-journal. Een echte, met mooie pennen en stickers en sjablonen. En tips. Eigenlijk gebruikte ik al een tijdje een soort van bullet journal. Ik heb namelijk een A5-map waarin ik een maandoverzicht en een weekagenda had zitten en een aantal pagina’s die ik gebruik voor werkgerateerde dingen, zoals de ‘status’ van de facturen, video’s die nog bewerkt moesten worden. En ook privé dingen zoals hoe lang een ei moet koken, zodat hij zacht wordt en hoelang een opbakbrood in de airfryer moet.

Het grappige is dat ik toevallig dezelfde map op zolder vond en dus had Anna er ook één. Die er bijna hetzelfde uitziet als die van mij nu (ze laat zich nogal graag door haar moeder inspireren, zoals alle kinderen). Ze zet hier takenlijsten in, met bijv: “Checklist bekijken”, ze heeft een pagina waarin ze schrijft welk eten ze lust en dat soort dingen. Echt vreselijk cute. Maar goed, nu heb ik dus ook een echte gekregen met puntjes. En zijn de mogelijkheden eindeloos! Want waar ik een lijntjesschrift had en alleen een blauwe pen, kan ik nu mooie vakken maken en nog veel meer! Binnenkort verschijnt er – denk ik – wel een artikel met al mijn ervaringen met de bullet journals.

2019: Ik ga een capsule wardrobe maken!

En dan nog één klein dingetje, ik ga namelijk in de kerstvakantie bezig met een capsule wardrobe. Ik heb er al wel eens eerder aan gedacht, maar aangezien ik dan vooral dingen moet gaan kopen (ik heb niet zoveel kleding), leek het me eerder een achteruitgang. Alleen heb ik er nu wat meer over gelezen en besloten dat ik toch voor mijn eigen ‘light’ capsule wardobe ga en dat ik vooral wat meer ‘basic’ kleding ga kopen (zoals een strak shirt, om een rugpijn te voorkomen) en wat meer in dezelfde kleuren. Ik de kerstvakantie ga ik mijn kast doornemen en de kleuren bedenken. En met de uitverkoop ga ik dan eventueel iets bijkopen. Ik vind het nu al spannend en leuk om echt gericht naar kleding te gaan zoeken. Want tot nu toe doe ik maar wat. En daar ben ik niet zo goed in.

Oh en wat ik ook ga doen in 2019 is elke maand een andere focus leggen op iets, zodat ik van die langlopende projecten eens af krijg. Ik begin eigenlijk al in december, deze maand wil ik namelijk al mijn foto’s verzamelen en wat digitaal opruimen (ik hou jullie op de hoogte). In januari ga ik mij helemaal storten op de financiën, ook voor de langere termijn. Ik ga dingen leren en anders bijhouden enzo. En in februari begin ik weer iets anders, ik hou jullie op de hoogte.

Nou, leuk weer dat jullie meelazen en tot volgende week!

<<< #1 • Boekenclub • Miracle Morning | | #3 • Lege inbox • Opvoedtip >>>