Vandaag luisterde ik de Omdenken Podcast toen er iets interessant gebeurde wat ik meteen heel erg herkenbaar vond. Gaandeweg een gesprek merkte presentator van de podcast, Berthold Gunster, op: “Is er eigenlijk wel een probleem?” Nou, dat vraag ik mezelf ook geregeld af.
In de podcasts helpt Berthold Gunster mensen met allerlei problemen door ze er op een andere manier naar te laten kijken: omdenken. Dit bewuste gesprek (click) ging over een vrouw die vond dat ze teveel tijd had. Alleen toen ze er verder over vertelde, leek het eigenlijk dat het grootste probleem zichzelf al had opgelost. “Wat is dan je probleem nu? Is er wel een probleem?” vroeg Gunster dus. En toen gebeurde er iets interessants. Ze grapte: “Nou, misschien is er inderdaad geen probleem, dan stoppen we er gelijk mee.”
Praten over je problemen
Ik voelde plaatsvervangend de grond onder mijn voeten wegzakken en dacht terug aan de talloze momenten dat ik hele avonden met mijn man zat te praten over ‘problemen’ die dan achteraf helemaal niet zo groot bleken te zijn.
Het probleem met praten over problemen, is namelijk dat dit de problemen kleiner maakt. De meeste problemen zijn in je hoofd groter dan ze daadwerkelijk zijn. Dus als je er over praat en iemand gaat er dingen over vragen, worden ze gaandeweg kleiner.
Het punt is alleen dat het echt een probleem was, omdat je er echt gevoelens en emoties over had. Als het probleem kleiner wordt, betekent dit eigenlijk dat je emoties niet klopten, dat je gevoelens niet echt waren. Dat je je aanstelde. Dat je iemand anders onterecht hebt lastig gevallen met je gezeik. Althans, zo voel ik het soms.
Een nieuw probleem
In de podcast loste de vrouw dit ‘probleem’ op, door een nieuw probleem te creëren. Ze waarschuwde ervoor dat ze op zich ‘op de goede weg was, maar dat ze wel moest oppassen dat ze niet te hard van stapel liep, want dan moest ze weer pillen slikken, omdat ze teveel had gedaan.’ Ze zat kortom niet voor niks in de omdenken podcast: er was daadwerkelijk een probleem.
Alleen vroeg Gunster vervolgens: “Is dan dan heel erg? Dat je dan een beetje teveel doet? Nou ja, je doet een tijdje teveel, dan slik je wat geneesmiddelen, moet je niet meer doen, jammer. En dan gebeurt het nog eens een keer.” Is dat nou zo erg!?
Als ik in de studio had gezeten had ik op dit moment waarschijnlijk die Berthold Gunster woest over de tafel getrokken hem recht in zijn ogen gekeken en keihard geschreeuwd:
“Ik heb een probleem, hoor je!! Ik heb GVD een fucking PROBLEEM!!”
Want liever een agressieve psychopaat dan een aansteller of aandachtstrekker zonder echt probleem.
Gelukkig loopt het bij mij nooit zo’n vaart. Meestal beland ik in de “nou ja, dan zal ik me wel aanstellen” of “dan zal het wel aan mij liggen” modus. En dan zijn mijn pessimisme, mijn overdreven emoties, mijn hormonen of mijn zelfbeeld mijn nieuwe probleem.
Want hé, ik voel me toch niet voor niks ellendig.
Ooh.. wat héérlijk geschreven en oh zó herkenbaar!
Ik zit natuurlijk niet voor niets thuis – niet in staat te werken oid- maar ik heb er zeker een handje van om onbeduidende zaken in mijn hoofd enorm op te blazen en te overdenken tot het punt dat ik zelfs in de paniek schiet. Om niks dus, nada. (nop, niente, rien)
’t Zat er als kind al in hoor.. Ik moet nu meteen denken aan die momenten dat pa voor me hurkte, mijn schouders zachtjes beetgreep en me dan vroeg: “wat is het allerergste dat er dan kan gebeuren?”.. Meestal antwoordde ik met: “dat ik dood ga” – en ja, van dood zijn merk je geen ene ruk, dus is dat nu écht zo erg?
Gek genoeg was (en is) een abrupt einde aan mijn leven als ultiem doemscenario enorm geruststellend – dus vraag ik me zelf (wanneer ik er tussen al het overdenken de tijd voor heb) af of het nu écht zo erg is als ik sterf aan het feit dat het huis niet schoon is wanneer mijn schoonouders onverwachts voor de deur staan 😉
Haha, ik deze aflevering wil ik wel beluisteren, ik vind omdenken maar vermoeiend! Soms wil ik gewoon een probleem hebben en een kant en klare oplossing. Om die redenen zou ik soms wel eens willen dat ik wat meer als een man kon denken. Maar hey, die emoties en hormonen zijn ook mijn probleem 😉
p.s. je nieuwe lay-out is erg mooi!
Haha, daar hebben we allemaal veel last van, die emoties. 😉
Dank je voor de complimenten. Vanmiddag 12.00 u komt er weer een nieuwe lay-out 😉 Althans, alleen de pagina lay-out is aangepast, het logo blijft.