Ga naar de inhoud

#3 • Diarree • Lege inbox • Opvoedtip • Kerstkaarten

Bron: pixabay
Deze week heb ik weer veel korte dingen te vertelllen. Zo heb ik een nieuwe smartphone app, e-mailtips en wat overdenkingen te delen. Ook schreef ik weer eens een ‘echt’ artikel over mijn strijd met tijd. Lees snel verder!

Oh, voortaan verschijnt het artikel overigens om 11.00 uur. Want tussen vrijdag 12.00 u en maandag 09.00 uur zit ik niet veel achter de laptop en dan vergeet de blogs te delen op social media. Dus ik publiceer hem een uurtje eerder en deel hem dan ook meteen. Zorg dat je ’t niet mist 😉

Hoe ik ineens een lege inbox heb

Het gebeurt ineens veel vaker: een lege inbox! Hoe chill is dat? Het was bij mij al best lang geleden. En niet omdat ik nou zoveel mail krijg (dat valt mee), maar omdat een functie die al lang (bij mijn man) werkt, nu ook bij mij werkt. De Gmail functie: ‘Snooze’. Hiermee kun je een mail tijdelijk uit je inbox halen en komt hij weer terug wanneer jij wilt. Voor mij ideaal, want de enige mails die altijd nog in mijn inbox zaten, waren:

  • Mails waar ik nog iets mee moest (maar niet nu)
  • Mails waarbij ik de reactie in de gaten moet houden (en er eventueel achteraan moest).

Deze mails snooze ik nu gewoon tot wanneer ik er wel tijd voor heb of wanneer ik een reactie gehad zou moeten hebben en anders contact opneem. Dit werkt ideaal, want hierdoor vind ik het ineens leuk om mijn mail meerdere keren per dag te doen (ik deed het altijd maar eens per dag) en werk ik mails waar ik niets mee hoef sneller weg, omdat ik zo hou van die lege inbox.
Ik weet niet precies waarom, maar om onbekende reden werkte de snooze-functie nooit bij mij. Nu dus wel. Een aanrader voor de Gmail-gebruikers (en misschien hebben andere mailprogramma’s ook zoiets?)

Over diarree en dierlijke producten

Het gebeurde een tijdje terug, toen ik het met Yuri en Anna had over poep (dat gebeurt nog al eens met een 7-jarige in huis). We hadden het over een koeievlaai en Yuri merkte op dat koeien eigenlijk continu diarree hebben vanwege hun onnatuurlijke voeding (en hij had gelijk, lees hier). Sindsdien zie ik in elk melkproduct dat ik gebruik een zieke koe. Want hé, ik heb wel eens diarre gehad (héél lang geleden) en dat is niet leuk. Voor niemand. Mijn dagelijkse yoghurt is dus niet afkomstige van een gezellige koe in een mooie groene weide, maar van een zieke koe in een weiland met slecht gras. Het smaakt er niet anders om, maar het eet toch minder fijn.

Toch kan ik niet zonder melkproducten. Vooral kaas ben ik dol op. Gesmolten kaas vind ik echt één van de lekkerste dingen ooit. En ik hou van toast en bijna in alles wat je op toast smeert zit een dierlijk product. Alleen snijd ik nu wel minder snel een extra plakje van de kaas om te snoepen. Gaat de kaas hier op tot het plastic (een sport van Anna en mij) en probeer ik zo min mogelijk melk, yoghurt en vla te verspillen. Want als die koe dan dagelijks lijdt, dan mag het product daarvan in ieder geval niet verloren gaan.

Mijn slechte tijdsbesef

Ik schreef deze week ook weer eens een echt bericht van meer dan 300 woorden over mijn gebrekkige tijdsbesef waardoor ik altijd het gevoel heb dat ik te langzaam ben. En te weinig doe. Lees: Er zit weinig realiteitszin in mijn tijdsbesef. Ik blijk hierin niet de enige te zijn overigens. Dûh.

Opvoedtip: gebruik een stopwatch

Over tijd gesproken… kinderen lijken altijd alle tijd van de wereld te hebben. Vooral als je zelf haast hebt. Zo moet Anna altijd net (uitgebreid) poepen als we op het punt staan naar school te gaan, moet ik standaard zeven keer zeggen dat ze haar schoenen aan moet doen bij vertrek en is ze rond bedtijd ineens
o-n-m-e-t-e-l-i-j-k… t – r – a – a – g. Dat laatste irriteert mij enorm, waardoor ik gestresst word, wat dan weer averechts werkt. Enfin. Toen gingen we naar de McDonalds en daar kreeg ze een stopwatch in haar Happy Meal. (Ik realiseer me ineens dat ik hier eigenlijk een los blogje van moet typen met de titel: “Hoe een bezoekje aan McDonalds ons leven voorgoed veranderde!”)

Bron: pixabayMaar goed, ik daagde haar uit. In hoeveel tijd ze haar kleren uit kon trekken voor het slapen gaan. En dat werkte! En nog steeds. Elke avond gaat ze als een speer en komt ze helemaal rood van inspanning de badkamer ingerend: “En..?” We gebruiken de stopwatch nu ook met douchen. En ik denk dat ik de stopwatch ook ga gebruiken als we weg moeten. Of met poepen. Of nou ja, dat gaat dan weer iets te ver 😉

Ik ben best graag alleen (en voel me daar heel schuldig over)

Omdat ik best veel doe aan zelfhulp, ontplooiing enzovoorts kom ik er steeds meer achter wat ik nu eigenlijk graag wil en veel daarvan is toch wel: alleen. Ik ben erg graag alleen. Ik vind het heerlijk om elke ochtend een stuk te wandelen met m’n oortjes in, afgesloten van de buitenwereld. Of ’s avonds lekker alleen achter m’n bureau zitten. In de stilte. De was opvouwen met een luisterboek, hou ik ook zo van. Van lezen sowieso. Ik ben echt dol op alleen. En daar voel ik me heel veel schuldig over. Want ik heb namelijk zo’n leuk gezin, dat ik eigenlijk niets liever zou moeten willen dan 24/7 leuke dingen met ze doen. En de maatschappij wordt zo individualistisch. We kijken niet meer naar elkaar om. En daar voel ik me ook schuldig over. Dat ik ’s ochtends geen zin heb om met iedereen te praten. Maar goed, over schuldig voelen zou ik een niche blog kunnen beginnen.

Kerstkaarten: JA! of NEE?

Over schuldig voelen gesproken (wat een mooie bruggetjes hè deze ‘aflevering’?). Het is weer december. En dan komt elk jaar weer de vraag: Gaan we kerstkaarten sturen? En aan wie? Dit jaar had ik niet zo’n zin. Ik had er ook bijna niks zelf gemaakt en ik had vooral geen zin in ‘verplichtingen’ en drukte. Dus alleen een paar en verder niet. Vooral die herinneringen aan ijskoude fietstochten door het dorp naar al Anna’s klasgenootjes (die mogen namelijk in de klas geen kaartjes krijgen) deed me bibberen. Maar goed, daar voel ik me natuurlijk ook weer schuldig over. Want kerstkaarten zijn juist een vrij eenvoudige manier om in tijden van individualisme en weinig fysieke communicatie, toch wat liefde te verspreiden. En mensen te laten weten dat je aan ze denkt. Dus JA! we krijgen het nog even druk 🙂 Doen jullie mee? 😀

Year in pixels: Hoe voel je je vandaag?

Ik heb een leuke nieuwe app op mijn telefoon: Year in pixels. Dat is eigenlijk vooral een tip voor 2019, dat is een mooi moment om er mee te beginnen. In deze app kun je elke dag je ‘mood’ aangeven. Van een zwaar depressief suïcidale emoticon tot een extreem gelukkige. En je kunt ze een kleurtje geven, zodat je na een jaar goed kan zien hoe het nu eigenlijk over het algemeen met je gaat.

Ik ben er ruim een week geleden mee begonnen en ik schommel tussen de 3e (neutraal) en de 5e (superhappy) emoticon. Meestal zit ik op 4. Wat toch eigenlijk wel prima is. Dus de volgende keer als ik weer in een dip zit, weet ik: ook dit gaat voorbij. Overigens kun je – als je een bullet journal hebt, deze natuurlijk ook gebruiken als moodtracker.

Nou, leuk dat jullie er weer waren en tot volgende week!

<<< #2 • Sinterklaas • Capsule Wardrobe… | | #4 • Zolder update • Bullet journal… >>>

1 reactie op “#3 • Diarree • Lege inbox • Opvoedtip • Kerstkaarten”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *