Je kent dat wel. Het verhaal van die stapel papier die maar niet van z’n plek kwam. Dat werd een dingetje. Een klusje. En alarmpje in het hoofd. En uiteindelijk… kostte het welgeteld twee minuten om hem helemaal op te ruimen.
Iedereen heeft dat wel eens, een stapel papier waar nog iets mee moet. Ik leg ze altijd netjes op elkaar, zodat het er nog een beetje leuk uitziet. En in het zicht, want ik vind losse eindjes niet per se erg, maar ik wil wel weten dat ze er zijn. Mijn moeder had vroeger altijd een lege eettafelstoel waar de stapel op verdween en die vervolgens weer netjes onder tafel werd geschoven. Alsof de stapel er niet was. Dat waren overigens meestal tijdschriften en kranten. Geen rekeningen, notities en archiefstukken zoals mijn stapels.
Ik heb namelijk niet veel tijdschriften en elke zaterdag als er een nieuwe NRC komt, dan haal ik oude weg, plus de oude huis-aan-huis én de Vrouw die ik altijd van de buurvrouw krijg. En na een tijdje gaat ook de ANWB-gids weg. En als er een nieuwe Boodschappen komt, dan gooi ik de oude weg. Dus er ligt nooit veel, want ik heb een goed werkende systeem. Zonder stress.
Lees ook: 6 klusjes in het weekend voor een relaxte werkweek
De stapel papier op het bureau
Op mijn bureau is het andere koek. Op mijn bureau liggen alle dingen waar ik nog ‘iets mee moet’. Op een nette stapel. En daarop ligt mijn bullet journal. Die is alleen niet A4 en dus blijft de stapel papier een beetje om de hoek loeren: “Zie je, ik ben er nog.” En aan het eind van de dag, als ik mijn werkplek een beetje netjes probeer te maken en mijn bullet journal naar de woonkamer meeneem, dan is hij er in volle glorie: “Jaja, daar ben ik, je bent me wéér vergeten op te ruimen.”
En dan, als de stress naar mijn hoofd is gestegen en ik helemaal gek word van die stapel die een veel te meeslepend leven heeft geleid, zich vrij heeft gemaakt van de onderdrukking van mijn bullet journal en als een soort monster van Frankenstein mijn zelfvertrouwen- oh je wilt toch alles zo planmatig doen, wat lul je nou, je kunt niet eens je bureau netjes houden – in mootjes hakt. Dan ga ik aan slag.
En dan is het een rekening die ik klaar leg voor mijn betaaldag, een magazine voor Yuri, een archiefstuk, een prospectus die ik al had verwerkt en een briefje met een notitie die ik even in mijn bullet journal moet zetten. In twee minuten is de hele stapel weg.
En dan denk ik: WAY TOO MUCH ATTENTION voor zo’n stomme stapel papier.
Lees ook: Later… als ik tijd heb
Meer artikelen over opruimen