Een dagboek, het klinkt zo truttig, zo introvert en zo schattig. Maar de ‘groten der aarde’, de echte succesvollen zwéren erbij: schrijf alles op en het succes komt vanzelf. Na twee maanden moet ik eerlijk toegeven: het werkt. Ze hebben gelijk.
Twee maanden geleden begon ik ook aan een dagboek en sindsdien is er het één en ander veranderd. Waarom het werkt en waarom je er dus ook aan moet beginnen, zal ik uitleggen. Ik begon er eigenlijk mee, omdat ik mijn gevoelens voortdurend relativeer en ze daardoor eigenlijk gewoon negeer. Dat gaat etteren en op een bepaald moment loopt de emmer dan bij mij over en herken ik mezelf nog amper.
Om dat te voorkomen leek het me nuttig om me elke dag bewust te zijn van mijn gevoelens en gedachten en ze niet meer te negeren. En dus schrijf ik vier tot vijf keer per week – als Anna op bed ligt – een stukje in mijn dagboek. Daarin zet ik hoe mijn dag was, of ik blij ben, wat er goed ging en wat niet en wat ik eventueel moet veranderen.
De dingen die ik leer door mijn dagboek
Ik heb heel veel succes en weinig falen | Ik onthoud altijd vooral de dingen die niet goed gaan. Als ik een fout maak op mijn werk, dan denk ik daar drie dagen over. Dat ik in de tussentijd ook allemaal successen boek, dat gaat volledig langs me heen. En wat ik ook vaak doe is successen toeschrijven aan een ander (‘Ja, maar als die dit niet had gedaan…’) en tegelijkertijd fouten volledig toeschrijven aan mezelf (‘die ander heeft het niet goed gedaan, maar toch had ik een extra controle moeten doen’). Dit soort dingen merk ik nu ik in mijn dagboek schrijf. Bijna elke dag heb ik heel veel successen op allerlei terreinen. Van een goed werkcontact tot tijd maken voor Anna, van de wc boenen tot koekjes laten staan.
Er zijn maar een paar issues die ik moet oplossen | Mijn leven is behoorlijk op de rit, maar toch zijn er een paar dingetjes die nog opgelost moeten worden. Problemen die altijd terugkomen. Voor een deel kan dat opgelost worden en voor een deel moet ik het accepteren. En echt, dat is het is. Meer is het niet. Geen gevaarlijke richtingen die ik op ga of prangende levensvragen die ik moet beantwoorden. Nee gewoon een paar kleine dingetjes die ik moet oplossen.
Ik ben soms totaal onrealistisch | Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat ik soms totaal onrealistisch ben. Zo kan ik dingen enorm opblazen, onthoud ik vaak de verkeerde dingen, doe ik onterechte aannames, denk ik teveel voor anderen en kloppen mijn conclusies soms voor geen meter. Als ik ze dan op papier zet en ik lees ze (meteen of een dag later) over, dan verbaas ik me erover wat een vreemde gedachtenkronkels ik soms heb. Heel goed om me bewust van te zijn in ieder geval! En zo kan ik ook nagaan wát er dan precies verkeerd gaat in m’n gedachten.
Ik ben behoorlijk leuk | In mijn drive naar persoonlijke ontwikkeling, vergeet ik soms dat ik eigenlijk al best ver ben. Ik heb echt een paar leuke eigenschappen, die ik netjes noteer in mijn dagboek. Zo ben ik attent, soms grappig, geïnteresseerd, idealistisch en een hele gezellige en lieve moeder. En ik ben heel goed in het organiseren van de chaos in mijn hoofd. Eigenlijk is het best knap om zelfstandig ondernemer te zijn, terwijl je zo’n dwarrelhoofd hebt. En oh ja, ik kan ook nog best leuk schrijven 😉
Kortom, door mijn dagboek leer ik mezelf veel beter kennen. En het is gewoon goed om elke dag even letterlijk en figuurlijk stil te staan. Dit voorkomt dat dingen uit proportie raken of dat je per ongeluk tóch de verkeerde kant op gaat. Het leven gaat soms zo snel, af en toe moet je even afremmen. En dan kun je beter bij elk stationnetje even stoppen en uitrusten dan dat je op de noodrem moet. Of erger nog: weer terug.
