Sinds kort hou ik een moodtracker bij en vorig week had ik twee dagen een mwah-dag. Ik was bezorgd, want dat gebeurt me eigenlijk nooit. Ik ben meestal stabiel (met 4/5) met af en toe een uitschieter.
Achteraf had ik gewoon stress. Al vind ik het lastig om echt te spreken over ‘stress’ want ik heb het gevoel dat iedereen veel meer haast en drukte heeft dan ik, maar mijn ‘stress’ bestond uit een drukke werkdag, zwemles, mijn eigen sport en een drukke(re) woensdag dan normaal met sociale activiteiten.
Te veel prikkels misschien? Vroeg ik me af. Maar dat is vreemd, want ik heb namelijk over het algemeen eerder te weinig prikkels dan teveel. En inderdaad, woensdagavond had ik alweer een gebrek aan prikkels en ging ik opruimen en andere dingen doen, zodat ik weer energie kreeg. Mijn mood ging meteen omhoog.
Te veel of te weinig prikkels
Of ik te veel of te weinig prikkels heb, hangt volgens mij voor een groot deel af van mijn wélke prikkels het zijn. Zo kan ik qua informatie en creativiteit echt heel veel prikkels aan. Het gebeurt soms dat ik niet kan slapen, omdat m’n hoofd overkookt van ideeën, maar meestal is dit goed onder controle.
Sociale prikkels, daarvan heb ik er echter vaak teveel. Vooraf. Als ik weet dat ik een aantal dagen achter elkaar sociale verplichtingen heb, dan krijg ik stress. Als ik te lange sociale verplichtingen heb, dan ben ik doodmoe. Maar als het daartussen in balans is, dan geven sociale verplichtingen me juist heel veel energie. De dagen die in mijn moodtracker sky high zijn, zijn meestal dagen met een sociale activiteit.
Toevallig ben ik momenteel Het Happiness project van Gretchen Rubin aan het luisteren en daarin vertelt zij ook over allerlei sociale dingen ze organiseert, maar die pas na afloop gelukkig maken. Eerst is er de stress van de organisatie, dan de stress van ‘heeft iedereen het wel naar z’n zin?’, maar achteraf was het alle stress waard. Je moet dus soms ‘ongelukkig’ zijn, voordat je gelukkig wordt.
Ik moet dus maar gewoon accepteren dat die mwah-dagen er gewoon bij horen. En dat ze vaak worden opgevolgd door een topdag, waardoor alles toch weer in balans is.
