Het schijnt een dingetje te zijn: me-time en vrouwen. Wij vrouwen zijn zo opofferingsgezind, dat we onszelf finaal voorbij lopen. Althans, sommige van ons. Ik heb daar niet zo’n last van, ik ben ‘gezond’ egoïstisch, omdat ik weet dat mijn omgeving daar wel bij vaart.
Ik weet niet precies wat het is dat mensen het zo moeilijk vinden om tijd voor zichzelf te maken, maar ik denk dat het deels te maken heeft met onzekerheid. Het gevoel niet goed genoeg te zijn. “Als ik genoeg heb gedaan voor anderen, dán heb ik tijd voor mezelf.” Alleen wordt dat lastig, als het nooit goed genoeg is en je nooit je eigen ‘lat’ haalt. Dan wordt het echt frustrerend.
Ik denk dat je het juist om moet draaien: “Ik kan pas anderen helpen als ik zelf lekker in m’n vel zit”. Anders doe je dingen niet goed en ook vooral niet met de goede redenen. En voor je het weet heb je een burn-out, een depressie en heeft het grote gevolgen voor je gezin, je relatie, je baan en niet vergeten: je zelfbeeld.
Een weekje me-time, ik hield het bij
Om een beetje uit te leggen wáár ik die me-time nou precies vandaan haal en wat voor mij me-time is (wat voor een ander gewoon afwassen is), heb ik een week lang alle momenten opgeschreven dat ik echt even ‘de boel de boel laat’ en lekker in m’n uppie geniet van m’n eigen dingetjes. En al met al zijn dat best wat uren per dag. Uren!? Ja echt!
☆ De ochtendwandeling | Drie tot vier keer per week breng ik Anna op de fiets naar school en ga ik lopend terug. Met een flinke omweg. Dit deed ik vanwege de stappenteller, maar ook zonder teller zou ik het doen omdat het zo’n heerlijk begin van de dag is! Even rustig met de neus in de wind (ook als het vriest en regent). Vaak luister ik een podcast of een luisterboek, zodat ik met inspirerende ideeën de dag kan beginnen. En de tijd die ik er aan ‘kwijt’ ben: ongeveer 20 minuten.
Lees ook: Wandelen: m’n dagelijkse dosis educatie
☆ Sporten, zingen, douchen | De dagen dat ik niet ochtendwandel, ga ik meteen als ik Anna heb weggebracht naar de sportschool. Daar sloof ik me ongeveer een uur uit en ik kan er weer helemaal tegen aan. Echt, nooit geweten dat sporten zo fijn kon zijn. De hele dag blijf ik blij. En tijdens het autoritje naar de sportschool zing ik keihard mee met de radio, wat heerlijk ontspannen is. Dat is overigens één van de weinig dingen die ik mis sinds ik thuis werk: die tijd dat je lekker alleen in de auto zit met de muziek hard aan. Na thuiskomt ga ik lekker douchen. Al met al toch ruim anderhalf uur tijd voor mezelf. En dit twee keer per week.
☆ Afwassen, opruimen, de was opvouwen | Dit waren in het verleden rotklussen, maar sinds ik de podcasts en luisterboeken heb ontdekt, kijk ik hier echt naar uit. Als Anna de hele middag de oren van m’n hoofd heeft getetterd, vind ik heerlijk om even in m’n eentje de afwas te doen. Terwijl ik luister naar inspirerende podcasts of wordt meegezogen in een onmetelijk spannend luisterboek. Deze klussen kosten me toch minstens 5 uur per week (maar dit heb ik niet precies bijgehouden, kan ook meer zijn)
Lees ook: Hoe je 3 maal daags 10 minuten Zen wordt
☆ Nog meer wandelen | Los van de ochtendwandeling, wandel ik sowieso zoveel mogelijk. Soms met Anna, soms alleen. Soms als ik vind dat ik teveel op m’n gat heb gezeten. Al met al heb ik toch wel zo’n uur tot anderhalf uur per week dat nog nog extra wandel.
☆ Mediteren / schrijven | Zo’n vijf/zes avonden per week ga ik – zodra Anna in bed ligt – mediteren. Dit is op zich maar tien minuten, maar soms schrijf ik nog wat dingen op die ik wil onthouden of blijf ik gewoon een beetje argeloos voor me uitkijken. Ik vind dat moment zo fijn, dat het meestal wel een half uur duurt.
Lees ook: Meditatie: wie ik elke dag 10 minuten ben
☆ Bloggen | Ik probeer elke avond in ieder geval even blogs te lezen (gewoon om dat ik dat leuk vind) en regelmatig blogs te schrijven. Hoewel ik niet zo heel veel publiceer, ben ik wel een beetje traag in het maken en dus ben ik toch zo’n 5/6 uur per week aan het bloggen. Als het niet meer is.
☆ TV kijken | Hoewel ik bijna nooit alleen tv kijk, vind ik toch wel me-time, omdat je niet veel sociale inspanningen hoeft te doen. In principe is het toch iets dat je alleen doet/ verwerkt. Per week kijk ik zo’n 6/8 uur tv.
Nou, dit is het toch wel zo’n beetje. Het minimum is dit. Soms – als Anna bijvoorbeeld bij een vriendinnetje speelt of ik een knutselbui heb – heb ik nog meer me-time dan dit.
In totaal heb ik per week dus minimaal 25 uur me-time. Dat is zo’n 3,5 uur per dag.
Maar hoe doe ik dat dan?
Ik ben me er van bewust dat niet iedereen elke ochtend tijd heeft om te wandelen of te sporten, omdat ze geen zelfstandig ondernemer zijn, maar tegelijk heb ik geen ‘parttime-dag’ en moet ik regelmatig ’s avonds en ’s weekends werken. Kortom: iedereen heeft de tijd.
Dit zelfde geldt eigenlijk voor mijn mentale gezondheid. Ik heb er niks aan als ik mijzelf wegcijfer en anderen ook niet. Die nemen het gewoon voor lief. Mensen zien toch niet altijd wat je doet, dus voor wie doe je het dan? Voor wie werk je ’s avonds tot 23.00 uur? Voor anderen? Voor jezelf?
Ik denk dat je niet gelukkig wordt van ploeteren. Van proberen om mensen te overtuigen van je kunnen. Hoe hard je ook werkt, uiteindelijk krijg je daar geen zelfvertrouwen van. Dat krijg je van bovenstaande dingen waar ik minimaal 25 uur per week tijd voor maak. Gezond leven. Blij zijn. Genieten. Dat geeft veel meer energie én zorgt voor meer succes dan ‘druk, druk, druk’ te zijn en je lat te hoog te leggen.
Dat is althans mijn ervaring.