Mijn eerste dienst bij (speeltuin) De Kanovijver van het nieuwe seizoen viel het me weer op. Kinderen die komen vertellen wat andere kinderen verkeerd hebben gedaan.
Bij kinderen komt het vaak voor uit een soort rechtvaardigheidsgevoel, hij heeft iets gedaan dat ik ook niet mag en dat is niet eerlijk! Andere kinderen ‘klikken’ omdat ze de ander straf gunnen. Dat is kinderachtig. Maar daar groeien ze overheen. Maar dus niet iedereen.
Ineens legde ik de link tussen klikkende kinderen en ‘anonieme’ klagende bronnen die succesvolle mensen willen tackelen. Ik weet niet precies wat hier achter zit, maar er zit toch zeker ook een soort afgunst bij.
Ik moest ineens denken aan die keren dat mensen per ongeluk en public een scheet laten. En dat dan iedereen dat merkt maar niemand er iets van zegt. Of nou ja, er zijn dus mensen die er dan wel wat van zeggen. Die gaan lachen. Ik weet niet precies waarom die mensen dat doen, maar ik denk dan: Wat zou ík het vervelend vinden als mij dat overkwam, dus die persoon zal het ook wel vervelend vinden. Of nou ja, eigenlijk moet ik zeggen: Ik vond het vervelend toen het mij overkwam en toen waardeerde ik het heel erg dat mensen net deden alsof ze het niet merkten.
Ik moest hieraan denken omdat bijvoorbeeld Matthijs van Nieuwkerk een driftbui kreeg ten overstaan van een groep. Daar is hij niet trots op maar dat kan gebeuren. Je kan dan ook zeggen: wat vervelend dat dit hem is overkomen, maar we doen net alsof we niet hebben gezien hoe hij uit zijn vel sprong. Want we reageren allemaal wel eens te emotioneel of te boos, helemaal als we onder grote druk staan. En dan hopen we dat mensen niet achter onze rug om hierover gaan praten met anderen. Zoals kinderen dat nog wel doen.
Want we maken allemaal fouten. We reageren te kribbig, te emotioneel, te lomp. En daarna hopen we dat de ander ons ermee laat wegkomen. Omdat we allemaal mensen zijn. En we allemaal toch ook ongezien fouten moeten kunnen maken. Dat verbindt ons, dat we elkaars fouten liefdevol door de vingers zien.
Dat we allemaal scheten laten en public en dan net doen alsof we het niet merken. Dat is toch een mooiere wereld.