Als je iets leert uit zelfhulpboeken, dan is het wel dat als je écht iets wilt bereiken, je doelen moet hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet zo goed in ben. Tot nu!
Ik las kortgeleden de Miracle Morning en daarbij kun je een soort invulformulier downloaden waarbij je een aantal doelen formuleert waar je dan tijdens je 30-daagse Miracle Morning Challenge aan gaat werken. Het is een hele lijst met doelen, op allerlei vlakken, maar twee van de gestelde vragen waren:
- Wat wil je in de komende dertig dagen veranderen?
- Welke angsten weerhouden je ervan om naar een leven van een 10 (op elk persoonlijk vlak) te streven?
Mijn antwoord op de eerste vraag was: Meer zelfvertrouwen in mijn eigen kunnen (dat ik iets af maak) en het antwoord op de tweede vraag was: Mijn angst voor mislukking.
Ik heb vaak fantastische ideeën, maar ik verveel me snel. Of ik doe eerst de ‘leuke’ dingen en laat de minder leuke dingen liggen (omdat ik denk dat ik het toch niet kan). Doordat ik dan snel opgeef wordt mijn zelfvertrouwen er niet beter van, bevestig ik mezelf in mijn gedachte dat ik dingen niet afmaak en tegelijk heb ik de angst dat het mislukt omdat ik het toch niet afmaak en blabla, een vicieuze cirkel.
Mijn eerste doel: zelfvertrouwen
Dus dacht ik: eigenlijk zou ik maar één doel moeten hebben. Plannen die ik heb afmaken, door ook dingen te doen die niet leuk zijn, maar wel nuttig. Mijn Lief (die wel goed is in doelen) merkte daarbij nog op dat als je geen dingen afmaak, ik ook geen successen hebt. En hé dat is zeker waar.
Dus richt ik de komende tijd al mijn aandacht erop om de dingen die ik van plan was af te maken. Zo blijf ik geduldig vasten (ook al ben ik er helemaal klaar mee), maak ik een aantal rotklusjes voor Historiek af, die al te lang op een lijstje stonden en blog ik drie artikelen per week op MindStones of ik nu wil of niet. Succes, here I come!
in een groot huis dat ik bouw in mijn hoofd’
Het klinkt een beetje lollig, maar het is natuurlijk voor mijzelf soms lastig dat ik zo snel mijn interesse kwijt ben en stop met dingen. Ik realiseer me steeds beter dat alle kleine dingen waar ik mee stop een groter gevolg hebben dan alleen ergens mee stoppen. Ze zijn een bouwsteen in een groot huis dat ik bouw in mijn hoofd dat zegt: “Zie je wel, je maakt dingen toch niet af, je doet het niet. Het wordt nooit echt wat met jou, je moet het doen met de kruimels.”
Mezelf 2.0
En dus ruim ik toch netjes op (ook al ik geen zin heb), werk ik ’s avonds iets langer door (terwijl andere mensen allemaal aan het Netflixen zijn, gromm…) met het doel in gedachten: ik ga mezelf laten zien dat ik dingen af kan maken en ook blijf focussen als het niet allemaal zo loopt als ik dacht.
Want als het met deze relatief kleine dingen die ik nu heb liggen lukt om ze af te maken, hoeveel mogelijkheden heb ik dan wel niet bij grotere plannen?
Think big! (But finish the small first ;-))
Bekijk/bestel Miracle Morning bij bol.com
Ik vind dit zó herkenbaar om te lezen en je verwoordt het ook zo mooi met die bouwstenen en kruimels. Hartstikke goed dat je doorzet; het geeft je echt een goed gevoel als je iets afmaakt en vooral om bezig te blijven.
Ik denk dan maar dat ons type mensen al die ideeën niet voor niets krijgt. Ze moeten uitgewerkt worden! En dus ga ik stug door met mijn boek, want het zal wel met een reden in mijn hoofd zitten.
Romy onlangs geplaatst…Dochterlief schrijft #5: Camp Nanowrimo & waar is de lol gebleven?
Nou inderdaad, that’s the spirit. Al kunnen helaas niet AL mijn plannen gerealiseerd worden, ben ik bang. Maar dat jij een boek moet schrijven dat ik sowieso een ding dat vast staat 🙂
Lilian onlangs geplaatst…De kringloop… daar vind je een hoop!