Waarom ik definitief stop met social media

Eind januari stop ik met alle social media. Definitief. De redenen hiervan zal ik hieronder uitlichten, misschien kan ik hiermee een trend te zetten 😉 Want een wereld zonder social media, is denk ik een betere wereld.

Begin januari begon ik de Motiverende Maandag mail, een leuke en laagdrempelige manier om mijn blogs en tips onder de aandacht te brengen zónder social media. Via e-mail krijg je namelijk alles binnen, zonder algoritmes van techreuzen én zonder reclame. Win-win.

Ik heb veel gelezen over de negatieve gevolgen van (het gebruik van) social media. Ook heb ik al jaren de intentie om minder op social media te zitten. Niet dat ik er zoveel op zit, hoor. Ik heb een tijdslimiet van een uur per dag op de telefoon (waarvan maar een klein deel op social media is), maar na bijna elke scroll-beurt denk ik: ‘Goh, zonde van mijn tijd’. Hoogstens twee à drie keer per week lees ik iets dat ik echt leuk of interessant vind. En daarvoor stel ik mezelf uren per week bloot aan een geavanceerd beïnvloedingssysteem dat mijn wereldbeeld negatief beïnvloed en tijd slurpt.

Waarom helemaal stoppen? Dit zijn mijn vier belangrijkste redenen:

De inhoud is zo saai en niet belangrijk

Soms deelt iemand iets waarbij ik glimlach van oor tot oor. Ongeveer 2 a 3 keer per week dus. Voor de overige zaken wekt X/Twitter dit bij me op:

• ‘Nou, lekker opgewekt weer, hou toch eens op met klagen.’
• ‘En wie ben jíj dat jij precies weet hoe het zit?’
• ‘Oh nee, wat een onrecht, wat leven we in een rotwereld!’
• ‘Nou, dat vind ik nou ook, laten we in actie komen!’ (maar ik doe er niks aan en voel me daar vervolgens schuldig over)
• ‘Oh dank voor het delen, nu irriteer ik me er ook aan’
• ‘Goh, interessant voor mensen die dit interessant vinden (it ain’t me).’
• Nee, ik ga deze onzintips niet uittesten, want het is testen of uitproberen.’

Bij Facebook en Instagram heerst er een ander sentiment:

• ‘Nee, ik wil geen dingen kopen bij Temu want dat is tegen mijn principes (dingen zijn niet zomaar goedkoop/gratis, iemand betaalt daarvoor)’
• ‘Ik ben goed zoals ik ben, ik hoef geen coach of training’
• ‘Wie denk je eigenlijk dat je bent dat je mij dit wil leren?’
• ‘Nee, ik wil geen dingen kopen bij Temu!’
• ‘Nee, dank je, ik heb zelf genoeg checklists’
• ‘Oh, interessant die actie of dat evenement van die organisatie drie provincies verderop, maar ik heb er zelf niks aan.’
• ‘Leuk dat je je halve interieur verkoopt, maar voor tweedehandsspullen hebben we Marktplaats en de kringloop toch al?’
• ‘Leuk hoor threads, maar we hebben Twitter toch al? En Bluesky? En Mastodon!!??’
• ‘Nee, ik ga geen 120 foto’s doorklikken om te zien hoe slecht die ster uit mijn jeugdjaren er nu uit ziet.’
• ‘Ga weg, Temu!’

Bij reels:

• ‘Auw, dat doet pijn!’
• ‘Pfff, dierenfilmpjes, ik heb Anna weer teveel laten meekijken…’
• ‘Goh herkenbaar, die dingen uit de jaren ’90, maar… nou en?’
• ‘Oh, wat zielig!’
• ‘Zulke grappen maken mijn vrienden ook en dat zijn mensen die ik wél ken maar waar ik geen tijd voor heb, omdat zij en ik de godganse dag lopen te scrollen!!’

Het erge is dat ik zelf ook schuldig ben aan veel van deze berichten, omdat ik op Twitter soms een enorme neiging voel om de mening van anderen te veranderen en omdat ik me een soort van verplicht voel om dingen te delen van lokale organisaties waarbij ik betrokken ben, terwijl een groot deel van mijn ‘vrienden’ drie provincies verderop woont.

Ik heb het gevoel dat ik er iets mee moet

In de afgelopen jaren heb ik vooral wat betreft mijn blog steeds het gevoel gehad dat ik iets moet met social media, omdat mijn blog anders niet voldoende lezers heeft. Meer posten, omdat mijn berichten nu amper worden gelezen (zo werkt het algoritme, alleen die-hard verslaafden krijgen exposure). Vooral Instagram vond ik lastig, omdat mijn doelgroep daar denk ik het meeste op zit. Alleen hou ik niet van fotografie en wel van mooie opmaak waardoor ik soms Canva optuigde voor een mooi profiel, wat heel veel tijd kostte! Of dan leek het me weer handiger om een apart profiel te hebben voor m’n blog, omdat misschien niet iedereen alles interessant vond en bla bla bla…. Zoveel tijd door het toilet gespoeld ook. Alles ook om er maar voor te zorgen dat ik Instagram ‘leuk’ ging vinden en het graag ging optuigen zodat ik wél kijkers kreeg. Maar Instagrammers klikken nooit door, dus voor m’n blog had ik er helemaal niks aan. Tot dat inzicht kwam ik ook meerdere keren. Maar werd ik bevestigd in mijn idee dat social media niet veel oplevert toen ik het ging inzetten voor de SamenPlanDag en er amper respons op kwam. Dus nee, ik hoef er niks mee, want het levert me helemaal niks op.

Ik heb mezelf niet onder controle qua tijdsbesteding

Zoals ik al zei, ben ik al jaren voornemens om minder gebruik te maken van social media, maar ik doe het niet. Ik heb mezelf uitgelogd, productiviteits- en screentime apps geïnstalleerd, maar iets in mij is sterker dan ik ben. Volgens mij is er hiervoor maar één verklaring zoals dat gaat met alle dingen die je niet onder controle hebt: verslaving. Het nadeel van deze verslaving is dat bijna iedereen hem heeft, waardoor ik het voor mezelf kan rechtvaardigen, omdat dit gewoon de wereld is waarin we leven. En ik deed dit dus met mijn time-limiet: ‘Ach, anderen zitten er uren op en ik maar twintig minuten per dag…’ Maar anderen zijn niet relevant, want die anderen vinden het misschien niet zo’n groot probleem als ik. De problemen die ik heb met social media zal ik hieronder nog verder uitleggen mét links naar meer (wetenschappelijke) informatie. En zoals ik hierboven al aangaf, ik vind het praktisch altijd zonde van m’n tijd, omdat mijn timeline zo uniform is en vol reclame zit.

Lees ook: Waarom ik digitaal minimalist word

Het feit dat je iets doet wat je eigenlijk niet wilt, zou sowieso alarmbellen moeten laten rinkelen. Ik ben voor een pro-actief leven en dus bepaal ik nu zelf hoe ik hier mee om ga, door ermee te stoppen. Toen ik nog rookte had ik voor mezelf ook wel eens een maximum ingesteld, maar daardoor dacht ik dan júist de hele dag aan roken en dan liet ik dat maximum maar weer varen. Dat ‘met mate’ maakt het ook weer ingewikkeld.

Ik ben er principieel op tegen geraakt, omdat het zo’n slechte invloed heeft op de wereld

Dan is er nog mijn kijk op het systeem als geheel. Ik ben niet van de complotten, want ik denk niet dat Mark Zuckerberg dit in gedachten had toen hij Facebook ontwierp. Punt is dat hij er nu veel geld mee verdient en ook anderen van deze inkomsten afhankelijk zijn, waardoor ze zichzelf in een soort rad van ellende hebben gestort die nu iedere burger ter wereld overspoelt. Want feit is dat social media erg slecht is voor mensen en voor de samenleving als geheel, om onder meer de volgende redenen:

• Social media kan psychische klachten als angst, depressie en slaapproblemen veroorzaken.
• Sociale media maken ons juist mínder sociaal
• Social media zorgt voor concentratieproblemen
• Sociale media polariseren
• Je kunt slachtoffer worden van identiteitsfraude

Persoonlijk heb ik helaas vooral ervaren dat (de onzin op) Twitter echt grote gevolgen heeft op mensen hun psyche.

De wereld van onze kinderen

Eén van de redenen dat ik nu stop met social media is ook dat Anna er mee in aanraking is gekomen en dat ik daardoor ook zie wat voor negatieve invloed het heeft op kinderen. Kinderen die amper nog slapen omdat ze hele nachten zitten te chatten met wildvreemden (en dat zijn er veel hoor, hou die apparaten alsjeblieft ’s nacht uit hun kamer!!) Kinderen die extreem veel ‘stories’ updaten, waardoor ze non-stop met hun telefoon bezig zijn. En dan heeft Anna de leeftijd van sexting en grooming en andere nare dingen nog niet eens bereikt, maar dat is óók een gevolg van social media. En dan denk ik: is dit de wereld die ik wil?

Ik ben positief ingesteld en ik denk dat social media over een tijdje niet meer zo all-over is als nu, door wetgeving (op Anna’s school is de telefoon al verboden) en door mensen die hun gezonde verstand weer terugkrijgen (net als met roken). En met dat laatste ben ik maar vast begonnen. Want een betere wereld begint bij onszelf en ik hoop dat ik andere mensen misschien kan inspireren en zij uiteindelijk ook minder behoefte hebben aan deze commerciële Amerikaanse schijnwereld.

Wat er overblijft

Het zaadje voor deze beslissing werd geplant door het boek ‘Diep Werk‘ van Cal Newport. Van hem las ik al eerder Digitaal Minimalisme en hij is ook fel gekant tegen social media, omdat het zo slecht is voor je concentratievermogen en je focus. Door dit boek realiseerde ik me dat er zoveel kennis, inspiratie en creativiteit in mijn hoofd zit (en in dat van ieder mens) dat voortdurend wordt overwoekerd door politieke discussies die gevrijwaard zijn van enige kennis, mensen die maar blijven zeggen dat ik méér geld moet verdienen door zo min mogelijk te werken en ga zo maar door.

Lees ook: Twee maanden zonder social media – en ik leef nog!

En elke keer als ik online berichten lees van mensen (twitteraars) die teleurgesteld zijn in andere mensen, denk ik aan mijn spreekwoordelijke ‘buren’ en de mensen die ik in real life tegenkom en die het gewoon goed bedoelen, hun best doen en waar ik blij van word. Waarom zou ik mijn ‘mensbeeld’ dan moeten laten beïnvloeden door die negatieve, eenzame en wrokkige twitteraars of BN’er die ook helemaal in social media zijn gezogen alsof dát de wereld is?

Daarom wil ik meer schrijven, me meer richten op nieuwe ideeën en meer onder de mensen komen door buitenshuis te werken en maatschappelijk actief te zijn. Allemaal dingen die niet online kunnen en die mij (en anderen) gelukkiger maken. Ook denk ik dat ik bepaalde mensen nu sneller een berichtje stuur, omdat ik geen idee heb hoe het met ze gaat en ik hoop dat dat ook weer resulteert in regelmatiger koffies drinken of bezoek bij mensen die ik sowieso de moeite waard vind om mijn tijd in te investeren.

Lees ook: Zo kreeg ik meer (hyper-) focus!

Wat er weggaat

In een ander boek dat ik onlangs luisterde, Essentialisme van Greg McKeown gaat het ook over het schrappen van ruis, zodat je tijd maakt voor essentiële zaken. Hierin komt de term ’trade-off’ (compromis) veel ter sprake, dingen die je moet opgeven om je te richten op belangrijker zaken. De basis natuurlijk ook van elk timemanagement systeem.

En die zijn er natuurlijk zeker met social media. Zo zal ik het missen dat ik even gedachten klakkeloos op twitter kan droppen. Ik weet niet hoe het met Anna’s oud-klasgenoten gaat aflopen (wat ik jammer vind!) en met andere mensen bij wie ik vroeger op school zat. Ik kan oude vrienden niet meer opzoeken en volgen. Een deel van mijn familie raakt uit beeld en bij de anderen heb ik veel meer bij te praten als ik ze wel zie (goh, wat erg ;-)). En het zal misschien eenzamer zijn als ik achter de computer zit overdag. Ook vind ik het jammer dat ik niet meer kan gaan experimenteren met video, dat me anders best leuk had geleken.

Maar dat is het me allemaal waard.

Doe je mee?

Dan kunnen we weer echte gesprekken voeren met echte mensen die soms ook gewoon anders denken dan wij, maar tóch leuk zijn. Of we beginnen een WhatsAppgroep, zodat we wel sociaal kunnen zijn zónder algoritme, Russische trollen, reclames en complot-gekkies 😉

Lees ook: Zo verminder je je social media gebruik
…en: Alle artikelen over social media
Boekentip: Diep Werk – Cal Newport

p.s. Wil je me toch blijven volgens? Gebruik een RSS-lezer, zet mijn website bij je favorieten, schrijf je in voor de motiverende maandag of laat je e-mailadres achter in het (rechter) menu.