FOMO is meer dan scrollen door facebook

De nieuwe tijd heeft ook een nieuwe term: Fear Of Missing Out, ofwel FOMO. De angst om iets te missen op Facebook of in het nieuws. Omdat je dan ‘achterloopt’

Nu ik geen facebook timeline meer heb en amper nieuws volg zou je denken dat mijn angst om iets te missen wel is gaan liggen. Maar ik realiseerde me dat deze angst veel groter is dan ik dacht. Ik ben namelijk ontzettend bang om herinneringen te missen met Anna, nu ze nog jong is.

Hier in het dorp heb je ouder en kind yoga. Dat leek me nou een keer leuk om te doen. Net zoals 1001 andere dingen. Alleen kwam het er nooit van, want op die woensdag was er altijd wel iets anders te doen. Toen ik een vriendin hoorde over ezelyoga (ja serieus) dacht ik er weer aan en besloot ik: de eerstvolgende ouder en kindyoga doen wij mee. Alleen… kwam ik erachter dat Anna inmiddels te oud is. Een mooie ervaring helemaal gemist dus.

Gemiste ervaringen

Maar zo zijn er tal van dingen die je kunt gaan doen. Zo heb ik jaren geleden al geaccepteerd dat de wereld rondreizen er niet in zit. Om de simpele reden dat we dat gewoon niet leuk genoeg vinden om te doen. Maar dat zijn de grote dingen. Ook van de kleine dingen heb ik zoveel gemist. Ik heb geen babymassage gedaan, geen babyzwemmen. Ik heb geen groot gezin gehad. Anna is niet jong begonnen met een sport, ik heb niet elk jaar een foto van haar gemaakt op de hei (ik hield het twee jaar vol). Dat zijn de dingen die al geweest zijn, maar er zijn ook nog honderd dingen die ik de komende jaren moet gaan afwijzen, knutselen in de schaapskooi, een pinksterwandeling, muziekles, meedoen aan kinderprogramma’s op tv, een YouTube-carrière, meezingen met Kinderen voor Kinderen, klimmen, vliegen en die ezelyoga. Want die heb je hier niet. De godganse dag krijg je aanbieding in de mail van de museumkaart, briefjes mee van school van het plaatselijke theater, nieuwsbrieven, briefjes in de supermarkt. Honderduizend dingen die we NIET gaan doen.

Ervaringen die ik ga missen. Dingen die ik Anna ontzeg.

Je moet er maar mee leven, maar soms word ik er een beetje verdrietig van. Vroeger waren mensen blij als hun kind meekwam op school en misschien zelfs door kon leren. Tegenwoordig kunnen ze alles doen en missen ze nog meer.

Maar laten we niet vergeten dat het natuurlijk ook heerlijk is dat er zoveel te doen is. Dat we de luxe hebben om keuzestress te hebben. En al die geweldig leuke dingen met onze kinderen doen. Want wíj deden dat niet met onze ouders, hoor. Omdat het er gewoon niet was.

Heb jij ook last van FOMO?

Lees ook: Zo verminder je je social media gebruik
…en: Ook zeven duurt maar even….