Ik had er nogal eens last van: tijd die door je vingers glipt, een secondewijzer die te snel gaat en een energieniveau dat te vroeg keldert. Niks is frustrerender dan niet te weten waar je tijd blijft. En dus ging ik het registeren.
Ik downloadde de Android-app Timesheet eigenlijk als handig tooltje voor opdrachtgevers die mij per uur betalen. Zo kan ik per keer dat ik de tijd registreer ook nog precies kwijt wat ik nou precies gedaan heb. En tot op de minuut nauwkeurig.
Daar blijft de tijd
Toen ik echter ontdekte dat ik hierdoor minder tijd ‘kwijt’ raakte, ging ik Timesheet ook voor andere opdrachtgevers gebruiken. Bijvoorbeeld om bij te houden of ik niet meer uren werkte dan waar ik eigenlijk voor betaald kreeg. Dit is dus géén goed plan. Voor de werkmoraal kun je beter denken dat het ongeveer klopt, want negen van de tien keer kan het bedrag dat je krijgt niet omhoog en kunnen het aantal werkzaamheden niet omlaag (wil je nog een beetje kwaliteit blijven leveren).
Enfin, op het hoogtepunt van Timesheet hield ik echt a-l-l-e-s bij. Niet alleen al mijn werkuren, ook mijn dagelijkse routines en mijn bewegingsuren.
Oeps, ik werk te veel en beweeg te weinig
Ik geef toe, het is confronterend. Mijn dagelijkse gym- en strekoefeningen duurden veel korter dan ik verwachtte, mijn werk waar ik niet meer geld voor kon krijgen kostte meer tijd dan begroot en soms zat ik zolang met mijn neus in het laatste nieuws dat mijn werk te laat begon en ik dus mijn dagelijkse werkuren helemaal niet optimaal benutte.
En dus is het nuttig, want ik beweeg nu langer, ik vertel mijn opdrachtgevers eerder dat ik over mijn uren zit en ik ben op nieuwsdieet.
Maar het fijnste vind ik toch om te zien dat je daadwerkelijk wat doet. Als je zulke wisselende werktijden hebt als ik (werken als m’n dochter slaapt of naar gym of peuterspeelzaal is), is het heerlijk om te weten dat je al met al net zoveel uren draait als de gemiddelde parttime moeder, met uitschieters naar boven de dertig uur. En dat zonder opvang of oppas, ik krijg er energie van.
