Heb jij een afzonderingstekort?

Eén van de interessantste dingen die ik tegenkwam toen ik me ging verdiepen in digitaal minimalisme was het zogenaamde ‘afzonderingstekort’, te weinig tijd voor losse gedachten.

Je kent dat wel, je moet ergens even goed over nadenken, maar je hebt geen tijd. Je gedachtes lopen te veel door elkaar heen, zodat je er onrustig van wordt. Of de gedachtes zijn niet wat we willen, dus we gaan even iets anders doen. Vroeger hadden we veel momenten op een dag om even na te denken. Als we moesten wachten, tijdens het rijden, het afwassen of het wandelen. Onder schooltijd of tijdens het wachten op de bus. Nu wordt bijna al onze tijd die niet is ingepland, ingevuld door onze mobiele telefoon. Waardoor we weinig tijd hebben om te ‘dromen’.

Afzondering gaat er dus niet om dat we op een hutje op de hei moeten gaan zitten (mag wel hoor, kan geen kwaad), maar dat we door de dag heen een beetje dromen. Een beetje mijmeren…

De beste ideeën…

Je hebt vast wel eens gehad dat je onder de douche ineens een heel goed idee kreeg. Dat is ook zo’n moment dat je (nog) niks anders kunt doen dan nadenken. Deze tijd om na te denken is dus nu relatief kort. Volgens het boek Digitaal Minimalisme is het zelfs zo dat het gebrek aan gedachtes: het afzonderingstekort, leidt tot depressies. Er staan allerlei onderzoeken in het boek naar de gezondheid van mensen die veel online zijn en die zijn bepaald niet positief. Waarschijnlijk deels door het afzonderingstekort, de zogenaamde iGeneratie wordt 24/7 lastig gevallen door de smartphone. Dit zegt Call Newport hier over in zijn boek:

“Als je afzondering vermijdt, mis je de positieve dingen die het oplevert, zoals het vermogen om lastige problemen te duiden, morele moed te ontwikkelen en relaties te versterken.”

Dit laatste deed me ineens denken aan waarom ik ook een afzonderingstekort had. Ik weet nog dat ik besloot om luisterboeken te gaan luisteren tijdens de afwas, nadat ik merkte dat ik vaak negatieve gedachtes had tijdens het afwassen. Ter afleiding dus. Omdat het me nutteloze gedachtes leken. Omdat het bijna altijd ging over andere mensen en gesprekken die ik niet voerde. In Digitaal Minimalisme staat ook dat als onze hersenen niet bewust ergens over nadenken (als hij in z’n ‘vrij’ staat), er altijd nog beweging is in de ‘sociale’ gebieden. Ofwel, als we niet bewust denken, zijn we bezig met social contact.

Hoe ik ineens allemaal (nare!) gedachtes kreeg

Ik besloot na het lezen van het boek (en het toepassen van digitaal minimalisme) dat ik dus minder podcasts en luisterboeken moest luisteren. Ik luister ze nu alleen tijdens mijn ochtendwandeling.

Lees ook: Digitaal minimalisme | Smartphone regels

Dit betekent dat ik nu kan nadenken tijdens andere wandelingen, de afwas, het opvouwen van de was, een saaie voetbalwedstrijd. En toen ik dit ging doen, merkte ik dat ik ineens heel veel beren op de weg zag. Moeilijkheden, stress en nare dingen. Blijkbaar zaten ze ergens nog in mijn hoofd. Net toen ik op het punt stond om depressief te raken, realiseerde ik me dat dit vast een gevolg was van de ruimte die er was gekomen in mijn hoofd. Ik merkte dus echt vrij snel resultaat.

Zoals mijn meditatiecoach me altijd zegt, probeerde ik toen om mijn gedachtes te observeren zonder in paniek te raken. En eerlijk gezegd denk ik dat ik nu met een bepaalde verwerking bezig ben van dingen. Het zijn geen grote dingen hoor (ik heb een erg fijn leven met relatief weinig ellende), maar dingen waar ik onzeker over ben, dingen waar ik over twijfel en waar ik nu – tijdens het afwassen – over na aan het denken ben.

Ik vind het eigenlijk ontzettend prettig.

En ik hoeft niet om zes uur op te staan of urenlang te mediteren, maar ik doe een afwas en ga lopend op boodschap.

Heb jij een afzonderingstekort?

Lees alle artikelen over digitaal minimalisme
en ook: Calm: Hoe ik verslingerd raakte aan een meditatie-app
Boekentip: Digitaal Minimalisme