Kortgeleden keken mijn Lief en ik de film ‘De ontsnapping‘, gebaseerd op een boek van Heleen van Royen, waarin Isa Hoes naar Portugal rijdt en ‘ontsnapt’ uit haar saaie dagelijkse bestaan. Dat lijkt mij ook wel wat, zo’n ontsnapping.
We dromen er toch allemaal wel eens over: in het holst van de nacht met de auto naar een lekker warm oord reizen en lekker de boel de boel laten. Lekker feesten, varen & heel veel lachen. Zoals Isa Hoes.
Alleen dan zonder gigolo.
Want waar zij haar hele gezin achter laat is míjn gezin een vereiste voor een goede ontsnapping. Ik zou met niemand liever aan een railing van een speedboat hangen dan met mijn lief en ik wil liedjes meezingen op de radio samen met mijn mooie meisje (die – net als ik – niet kan zingen). Nee, een ontsnapping zónder gezin zou ik echt geen reet aan vinden.
De sleur
Want hoewel ons leven door het ZZP-schap waarschijnlijk een stuk opwinderder is dan bij anderen (hoewel… wij zitten wel 24/7 in hetzelfde huis ;-)), is dat nine to five er pas ingeslopen toen Anna vijf werd. Echt, dat vind ik één van de vervelendste dingen van het ouderschap, dat je ineens een dagelijkse verplichting hebt: de leerplicht. Tot haar 16e. Dat je niet op woensdagmiddag kan zeggen: “Kom, we stappen in de auto en we scheuren er vandoor!” Dat alle vakanties ineens veel duurder zijn geworden. Dat je elke maandag weer vroeg op moet en dat je – om die reden – ook elke avond weer op tijd moet eten, moet slapen…
Nee, dat schoolleven dat vind ik eigenlijk een beetje terreur. Je kúnt eigenlijk helemaal niet meer ontsnappen.
Hmm, zo had ik nog niet eens over het ouderschap nagedacht, haha. Ok, dit ga ik niet aan mijn vriend vertellen. Hij is al zo bang voor alle veranderingen zodra we (ooit ;p) een kindje hebben. Aan de andere kant ons toekomstige kind is nog lang geen vijf, dus we hebben nog even om aan dat idee te wennen. En dan heb ik het eigenlijk alleen maar over die dure tickets (+hotelprijzen), haha. Op de woensdagmiddag zijn we toch allebei aan het werk… Maar. Het zou me zo heerlijk lijken om inderdaad gewoon eens de boel de boel te laten en weg te gaan. Geen verantwoordelijkheden. Niets. Maar wel met kat, want die moet mee #adventurecat
Haha, op reis met een kat is sowieso heel hip en retro. En wat betreft je vriend, als hij niet van veranderingen houdt: je hebt één grote verandering en daarna is je leven 18 jaar hetzelfde 😉
Die film wil ik nog altijd graag zien maar ik zou inderdaad ook voor geen goud zonder mijn gezin vertrekken. De dagelijkse sleur en verplichtingen maken het er echter inderdaad niet makkelijker op.
Jullie, sleur? Als ik iemand niet saai vind, ben jij het wel. Of probeert de rest van het gezin dat een beetje te compenseren? 😛