Iedereen is bang

Laatst las ik ergens de quote: Iedereen is bang. ‘Dat klopt’ dacht ik meteen. Maar hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik me realiseer hoe verhelderend en heilzaam deze wetenschap eigenlijk is.

Er zijn twee soorten mensen waarbij ik me slecht op mijn gemak voel:

• Mensen die heel aanwezig zijn (omdat je niet om ze heen kunt en ik snel het gevoel heb dat ze mijn ‘ruimte inpikken’).
• Mensen die alles ogenschijnlijk voor elkaar hebben (omdat ik me dan ‘stommer’ voel dan hen).

Kort na het lezen van de quote kwam ik van beide iemand tegen en ik zag dat ze allebei bang waren. Die eerste was bang dat ze te aanwezig was en de tweede was bang om door de mand te vallen. En sindsdien voel ik me bij beide soorten mensen beter op mijn gemak.

Als je er namelijk eenmaal op let, dan zie je het bij iedereen. Zoveel gedragingen zijn ineens veel makkelijker te begrijpen én je irriteert je er minder aan. Want – je raad het al – ook ik ben bang. Alleen uit zich dat dan weer anders dan bij andere mensen.

Later las ik de quote:

‘Hurt people hurt people’

En dat sluit hier wel een beetje bij aan. Mensen die het gevoel hebben dat ze zelf onrechtmatig zijn behandeld, zijn sneller boos. Twitter in een notendop. Ik denk dat veel mensen met ongenuanceerde meningen op Twitter bang zijn. Omdat het niet eerlijk is en omdat ze iemand of een groep terug moeten pakken. Omdat ze zich nooit meer zo willen voelen als toen ze gekwetst werden door het onderwerp van hun boosheid. Omdat het leven niet is wat ze ervan verwacht hadden en ze niet zelf de verantwoordelijkheid durven nemen. Want wat als ze falen?

In het gewone leven speelt dit ook. Zelf ben ik snel bang dat ik teveel ruimte pak, waardoor ik mezelf sneller op de achtergrond plaats dan nodig en misschien niet geïnteresseerd lijk. Ik ben bang dat ik te veel praat en te weinig luister, waardoor ik soms niet goed luister. Ik ben bang dat mensen denken dat ik fraudeer (imposter-syndrom), waardoor ik soms dingen maar half doe. Ik ben bang om fouten te maken, waardoor ik andermans fouten sneller opmerk (zodat die van mij minder uniek zijn). Ik ben bang om gekwetst te worden, waardoor relaties sneller oppervlakkig zijn.

En het leuke is dat het eigenlijk heel bevrijdend voelt als je weet dat iedereen bang is. Je bent minder eenzaam. Ik denk dat de wereld beter zou zijn als we zouden kijken naar onze overeenkomsten in plaats van onze verschillen. En angst is zeker iets universeels.

Iedereen is bang.
Dus misschien moeten we gewoon niet zo snel oordelen, maar elkaar helpen.

Lees ook: Wat mediteren mij heeft opgeleverd
…en: Over perfectionisme en faalangst