Ga naar de inhoud

‘Zijn er echt nog mensen die aan kinderen beginnen, joh?’

Ik las ergens dat Lieke van Lexmond zwanger was. Huh? Dacht ik, die wás toch al eens zwanger? En dat klopte, want ze was zwanger van de tweede. En ik dacht: ‘als je al een kind hebt, waarom zou je er dan in godsnaam nog één nemen?’

En natuurlijk was ik mij meteen bewust van het feit dat het gros van de mensen twee keer of vaker aan ‘nieuwe’ kinderen begint. Maar voor m’n gevoel ligt dat hele ‘aan kinderen beginnen’ net zo ver achter me als bijvoorbeeld mijn studententijd. De jaren waarin je socialer ben dan ooit en tegelijk eenzamer bent dan ooit. Been there, done that en thank god it’s over!

Om mij heen is het ook rustig rond de eierstokken. Er wordt weinig geboren en de kinderen die worden geboren horen bij een generatie waar ik niet meer bij hoor. Word ik dan oud? Nee, maar ik ken gewoon niet zoveel mensen van mijn leeftijd. De meesten ken ik van Anna’s school en die hebben kinderen in dezelfde leeftijd en die zijn nu ook wel zo’n beetje ‘klaar’.

En waar ik kortgeleden nog dacht bij zwangerschappen ‘Oh, wat leuk voor ze!’ en ik met weemoed terugdacht aan onze gezellige wandelingetjes met onze schattige baby en hoe leuk die eerste tijd was, denk ik nu:

“Och nee, moeten ze nú nog aan kinderen beginnen? Poeh, ben blij dat die van mij op de basisschool zit.”

Ben jij er ook zo klaar mee? Baby’s?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *