Eén van de belangrijkste dingen om gelukkig te zijn, is het hebben van een gevoel van vrijheid. Maar wat dat is, is voor iedereen anders. Ik dacht dat mijn vrijheid iets met wilde paarden en bloemen was. Of?
Een tijdje terug luisterde ik muziek op Spotify. Country om precies te zijn. En zoals dat gaat met country-artiesten dragen ze veel hoeden en hebben ze veel ruimte om zich heen. Vrijheid! Dacht ik. Ik vind het lastig om te bepalen wat nou precies mijn vrijheid is en en bij het zien van een mooi bloemenveld aan de voet van de Grand Canyon dacht ik in de buurt te zijn.
Mijn ‘bedachte’ vrijheid kwam even later voorbij op de andere streamingdienst, Netflix. Anna begon aan een nieuwe tekenfilmserie: Spirit. Over een meisje dat in het ouderwetse Wilde Westen met een wild paard langs de grand Canyon galoppeerde, met haar haren in de wind.
Maar zonder hoed. En zonder voorzieningen, privacy en passie. In het meest saaie oord op aarde, dat nog wel een beetje te doen is als je nog op school zit (zoals het meisje uit de serie), maar waar je als volwassene totaal vastroest.
En toen realiseerde ik me dat als er íets is wat me beklemt, dan is het wel teveel ruimte. En te weinig vernieuwing.
Mijn vrijheid: energie, inspiratie & ontwikkeling
Als kind vond ik het al niet fijn om in een dorp te wonen, om over vlaktes heen te kijken en dood te gaan van saaiheid. Ik hou juist van reuring, energie, jonge inspirerende mensen, veel mensen. En het liefst op een te kleine ruimte, zodat ze elkaar dulden, maar zich niet met elkaar bemoeien. Ik hou ervan om dingen te leren: nieuwe dingen. Van verandering en ontwikkeling. Niet van slaperige oorden.
En die vrijheid heb ik, ik heb een energiek gezin, inspirerende mensen om me heen en een uitdagende baan, waarbij ik zelf mag bepalen wat ik nu weer ga leren. Ik heb geen baas, geen veeleisend gezin, geen mantelzorg.
Eigenlijk is dit mijn bloemenveld bij de Grand Canyon. Waar wél wat gebeurt 🙂
