Het is de week tegen eenzaamheid en dus is er veel aandacht voor. Op Twitter beweerde iemand dat eenzaamheid kwam omdat mensen geen contact meer zoeken met hun buren. Dat ze hun voortuinen dicht laten groeien en aan de achterkant van het huis zitten. Ik denk dat het totaal anders is.
Het is niet het gebrek aan mensen, het zijn tevéél mensen.
Als je alleen in een bos loopt, dan voel je je niet eenzaam. Als je in een bos loopt waar iedereen het leuk heeft met elkaar, en jij staat alleen. Dán ben je eenzaam.
Lees ook: Van het bos word je écht een ander mens
Eenzaam word je van het feit dat het zo druk is om ons heen met mensen, maar dat we er niet mee connecten. Door al die indrukken, vluchtige gesprekken, zorgvuldig gekozen imago’s, die zo oppervlakkig zijn dat we ons er niet mee kunnen identificeren en inspireren. De vele contacten zonder echt contact te maken.
We zitten elke ochtend met duizenden opgepropt in een treinstel, maar dat we die nacht slecht geslapen hebben, weet niemand. We liken van alles op Facebook, maar dat we net iemand verloren hebben weet niemand. Niemand ziet de tranen terwijl we in de file staan. Verdriet in je eentje is niet erg, dat is vaak zelfs prettig. Maar verdriet in een menigte is vreselijk eenzaam.
We zijn met z’n allen een stuk eenzamer dan teruggetrokken nomades in de eindeloze Mongoolse toendra.
Alleen zijn is niet erg. Alleen zijn is vaak heel fijn. Maar alleen zijn, terwijl je kinderen en kleinkinderen een schijnbaar druk leven hebben, terwijl jij een gebrek hebt aan verbinding, aan écht contact, dat maakt eenzaam. Dat er talloze verpleegsters om je heen lopen, maar dat niemand vraagt hoe het nu écht met je gaat. Dat we alleen maar een gepolijste versie zien van zulke mooie, breekbare levens.
Het feit dat we zoveel mensen om ons heen hebben, maar dat al die mensen geen interesse hebben in ons en niet open zijn over zichzelf. Dat maakt eenzaam.
We worden niet gelukkig van meer mensen om ons heen. Van babbels met de gemiddeld acht buurvrouwen die we hebben in ons op elkaar gepropte land. We worden gelukkig als we de voortuinen dicht laten groeien, de gordijnen sluiten voor al die onzincontacten, porseleinen poppen, loze meningen, facebookvrienden, mailcontacten en chitchat. Als we in onze achtertuin, met wat eten en een lekker glas wijn, tijd vrij maken voor de mensen die er wél toe doen.
Alleen hebben die vaak geen tijd.
Lees ook: Een slow weekje (zonder social media, nieuws…)
…en: Verre vriendschappen: plan een periodieke beldate!
Confronterend zoals je dit beschreven hebt, maar wél waar.
Hmm.. Ik heb van die dagen dat ik er een spreekwoordelijke moord voor zou plegen om in een drukke trein te zitten, om ‘onzinnige’ contacten te hebben. Nu ben ik er op mijn eigen blog nog niet over begonnen: Maar sinds de ‘grote verhuizing’ (die me too much bleek: samen gaan wonen 100 km van mijn oude stek vandaan) zie ik doorgaans 1x per 2 á 3 maanden een vriend(in). Familie – dat loopt niet zo lekker.. of beter gezegd; ‘niet’. Er gaan dus vaak weken (en weken) achtereen voorbij waarin ik alleen mijn vriend zie of spreek – op af en toe social media en de blog na. De enige mensen die ik in mijn nieuwe woonplaats ken (3 jaar na de verhuizing) zijn de artsen en apothekers.
Ik denk dat je voor velen een zure waarheid beschrijft (ik ken het gevoel) – maar ik zie groen van jaloezie wanneer ik dit lees, waarschijnlijk net zoals veel andere chronisch zieken/bejaarden/pleinvrezigen/(net) verhuisde/sociaal-niet-zo handige – Letterlijk Eenzame mensen. Van sociaal dier naar professioneel kluizenaar – ik ken nu beide kanten. En ik moet eerlijk zeggen: doe mij die ‘schijn-eenzaamheid’ maar..
Ik snap wel wat je bedoelt. Toen ik hier kwam wonen kende ik ook jaren geen mensen, totdat ik een kind kreeg. Ik weet alleen niet waar je precies jaloers op bent, op mijn zes buren? 😉 Als je – wat ik hebt – sociaal ongemakkelijk bent, dan is geen sociaal contact soms fijner.
Wat betreft je ‘verre vrienden’, misschien is dit een idee voor je? https://mindstones.nl/verre-vriendschappen-plan-een-periodieke-beldate/8282
En als je je hart wilt luchten mag je me ook altijd mailen hoor: info@mindstones.nl
Eenzaamheid is zoals je het omschrijft, juist door het gebrek aan oprechte verbindingen. Jammer dat we het als maatschappij zover hebben laten komen.
‘De maatschappij dat ben jij’ Dus laten wij gewoon beginnen 🙂