Ga naar de inhoud

Waarom altijd alles beter moet kan

Waarom alles altijd beter moet/kan
Iets waar ik enorm veel geluk uit haal, is het verbeteren van dingen. Van routines, mezelf, de inrichting, mijn Zweeds. Ik zie altijd wel een manier waarop iets nét iets beter kan.

En daar word ik vervolgens heel blij van.

Nu zou je misschien zeggen dat – wanneer je altijd alles beter wilt – je eigenlijk niet tevreden bent. In Groningen zouden ze dat tenminste zeggen. Terwijl ik denk dat ik toch één van de meest tevreden en dankbare mensen ben die ik ken.

Maar waarom is het dan toch nog niet goed?

Wanneer ging het ‘fout’?

Waar is het idee ontstaan dat het altijd maar beter moet? Komt het door social media, waardoor het soms lijkt alsof iedereen succes heeft? Wil ík hierdoor ook ineens meer? Nee, ik had het eerder al.

‘Waar is het idee ontstaan dat het altijd maar beter moet?’

Kwam het in mijn adolescentie, toen ik vanuit een tamelijk beschermd dorp ineens naar de grote stad verhuisde met veel meer mogelijkheden? Is het daar ontstaan? Nee, ik had het eerder al.

Of ontstond het in mijn tienerjaren? Toen ik – omdat ik op voetbal zat – veel jongens als vrienden had en dat ik hierdoor misschien het gevoel had dat ik iets extra’s moest bieden omdat ik een meisje was? Nee, ik had het eerder al.

Misschien iets in mijn vroegere jeugd? Dat ik het gevoel had als kind dat ik er niet echt bij hoorde en dat ik daardoor extra mijn best moest doen? Om in te passen onder de sociale druk? Nee, ik had het eerder al.

Hier ging het ‘fout’

De eerste herinnering die ik hier aan heb, dateert van rond mijn zevende levensjaar. Omdat het een plek was waar we maar tijdelijk woonden, weet ik mijn leeftijd nog zo precies. Het was in de periode dat ik nog geen sociale druk voelde, nog geen trauma’s had of vervelende dingen die ik moest compenseren. Het was in de periode dat ik nog gewoon ongecompliceerd gelukkig was, zoals de meeste zevenjarigen dat zijn. En social media bestonden nog niet eens.

Deel dit artikel op Pinterest
Ik stond in de badkamer mijn haar te drogen, nadat ik het had gewassen. En elke keer dat ik mijn haar droogde met de handdoek, probeerde ik het anders te doen, zodat het beter ging. Zodat het beter opdroogde. Ik was hier veel mee bezig, terwijl: zoveel maakt het toch niet uit hoe droog je haar precies wordt? Het was niet dat ik daarna met nat haar moest fietsen ofzo. Het had eigenlijk geen enkele zin om er mee bezig te zijn en toch herinner ik me dat ik élke keer nadacht hoe ik mijn haar beter kon drogen met mijn handdoek. En dat ik daar toch ook een soort voldoening uit haalde.

Iets met een appel die valt…

Dit bedacht ik me al een tijdje geleden, waardoor ik me minder schuldig voel als ik weer dingen wil veranderen en verbeteren. Dat is gewoon wie ik ben. Wie ik altijd al was.

Maar ik moest er onlangs weer aan denken. Toen Anna me bij zich riep, terwijl ze onder de douche stond. Toen ik kwam, liet ze me heel trots zien dat ze een nieuwe manier had gevonden om haar haar in te zepen. Een betere manier.

7 reacties op “Waarom altijd alles beter moet kan”

  1. Wat een mooi en o zo herkenbaar artikel. Ik zie ook altijd overal weer verbeterpunten. Maar daardoor kan ik ook moeilijk tevreden zijn met iets, er is altijd wel iets wat beter kan. Daar struggle ik wel aardig mee, maar ik werk er samen met mijn behandelaren wel aan. En het is inmiddels als ietsjes minder heftig als het was. Want soms is het ook gewoon een keer goed.

    1. Ik hoorde laatst ergens over perfectionisme dat de laatste 20% van dingen ‘perfect’ maken zo’n 80% van de tijd kost. Misschien dat dit inzicht je helpt. Ik word er met de jaren ook steeds beter is, ik hoef veel minder van mezelf, ik wíl dingen beter maken i.p.v dat het moet 😉

  2. Mooi geschreven. Dit hangt ook een beetje samen met de huidige maatschappij en prestatiedruk. Je moet ook kunnen accepteren dat er altijd mensen zijn die het beter doen. That’s life. Nu is het tijd om het los te laten… Lastig soms wel.

  3. Wat een mooie afsluiter! Ik volgde deze week een cursus over perfectionisme en daar werd ons ook verteld dat perfectionisme nogal erfelijk is. Dat wordt nog wat als ik hopelijk ooit kinderen krijg 😉
    Ik denk, net als wat Dionne zegt, dat die drang naar altijd beter ook heel erg te maken heeft met de maatschappij. In ieder geval tegenwoordig. Iedereen deelt maar de ene na de andere mijlpaal en allerlei successen op onder meer social media, waardoor het soms haast lijkt alsof het altijd wel beter en meer kan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *