Eén van de thema’s op MindStones is slow living. Maar wat is dat ‘langzaam leven’ nu eigenijk precies. Saai, traag of juist ontzettend opwindend? En een nieuwe hype of dé weg naar een gelukkig(er) leven?
Ik kwam de term slow living voor het eerst bewust tegen door de podcast Slow Home, die als slogan heeft: ‘slow living in a fast world’. Die gedachte, dat je even stil kan staan in een volle wereld waarin iedereen het druk heeft, groots en meeslepende dingen doet en alles kan kopen, vond ik wel prettig. Ik had namelijk sowieso al niet echt het gevoel dat ik helemaal goed mee kon. Tegelijkertijd merk ik pas nu ik er over nadenk hoe ik op allerlei manieren tóch probeer om zoveel mogelijk te doen in zo weinig mogelijk tijd en mezelf bekritiseer als ik niet snel of opwindend genoeg ben. Het was echt tijd voor…
…even ‘Ho!’ in de dagelijkse flow.
Nu ik er wat meer over heb gelezen en over na hebt gedacht – want voor een deel is slow living ook erg persoonlijk – is dit wat slow living voor mij betekent. Veel dingen hangen een beetje samen met mindfulness.
Slow Living
Niet teveel prikkels | Of het nou spullen zijn of social media, teveel prikkels is niet goed. Het is net als wanneer je een druk feest binnen komt en iedereen wil meteen iets tegen je zeggen: “Nu even niet!!” Als iedereen tegelijk tettert kun je niemand verstaan. Zo is het ook met prikkels of met taken. Eéntje tegelijk. Geen multitasking.
Verveling, daar kun je aan wennen | Als je voor het eerst je telefoon weg legt terwijl je eet, dan verveel je onherroepelijk. Maar dat wordt gewoon. Net zoals het gewoon was voordat de smartphone er was (al had je toen de krant ;-)). Hetzelfde geldt voor gewoon op de bank zitten en voor je uit staren met de tv uit. Je zintuigen worden rustig en gaan zich op dingen richten. Of op gedachtes. En je komt tot de conclusie dat verveling eigenlijk niet bestaat. Er is altijd wat te zien, te horen of te voelen. En je hebt geen prikkels meer nodig om je brein van voedsel te voorzien. Wat een rust.
Doe dingen met aandacht | Dit is eigenlijk het resultaat van bovenstaande dingen. Als je niet teveel prikkels hebt en open staat voor verveling dan krijg je aandacht. Voor hetgeen je aan het doen bent, maar ook voor de vogeltjes in de tuin, de mooie wolken of voor je naasten. Ik kan ontzettend van Anna genieten als ze gewoon aan het doen is wat ze doet en niet merkt dat ik kijk. Als ze gekke bekken trekt in de spiegel. Als ze probeert te loomen. Als ze extatisch door speelzand roert ‘Kijk mama hoe lekker dit voelt.’ Of als mijn man als een bezetene aan het typen is. Of door het huis wandelt. Ik zie ineens wat voor prachtige kuiten hij eigenlijk heeft.
Veel natuur | Als er iets is waar je blij van wordt, zonder dat je daar moeite voor hoeft te doen of geld te betalen, dan is het natuur. Daar komen ook bovenstaande dingen weer samen: weinig prikkels, aandacht. Het is niet voor niks dat mensen – als ze zich niet goed voelen – vaak een stukje gaan fietsen of zich op een andere manier in de natuur begeven. De mens is onderdeel van de natuur en hoort in de natuur.
Meer ik, minder ‘wat zij willen’ | Als het gaat om prikkels, is vooral de samenleving en de heersende opinie soms een beetje teveel aanwezig. Bij mij althans. Via nieuws, reclame en social media worden we continue bestookt met ideaalbeelden die misschien helemaal niet bij ons passen. We ‘moeten’ dit en dat. Ik denk dat als je slow wilt leven, dat je je dan eerst echt terug moet trekken in jezelf en moet kijken wie je bent en je daarmee moet richten de mensen om je heen (die je aandacht kunt geven). Je moet natuurlijk wel iets te geven hebben. Dus zorg eerst dat er iets is. En dat is een continu proces. Waar je veel beter je aandacht op kan richten dan op het wel en wee van Pietje Achterklap.
Ik denk kortom, dat slow living echt iets is waar ik meer aandacht aan moet besteden. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor m’n gezin. Want het valt me steeds meer op dat kinderen tamelijk slow zijn van zichzelf. En ik ga mijn best doen om dat een beetje in stand te houden. Een gezonde dosis ambitie is goed, maar op een sterk en rustig fundament.
Wat een prachtige insteek is dit eigenlijk! Ik ben van mezelf best wel een ongeduldig en “laat mij maar altijd bezig zijn!”-persoon en zou soms echt wel iets meer van deze punten kunnen gebruiken. Rust in je leven en focus zonder al te veel prikkels (van onder andere social media en telefoons) kunnen je veel brengen, zoals inderdaad aandacht voor kleine dingen om je heen. Heel mooi om eens bij stil te staan!
Bezig zijn is op zich ook niet erg, maar door externe prikkels ben je soms bezig met de ‘verkeerde’ (onbelangrijke?) dingen, denk ik. Nee, bezig zijn is juist weer heel goed zelfs volgens de leer van de ikigai volgens mij 😉 (moet het boek nog lezen).