Ik slaap ontzettend graag nachtjes over dingen en ik denk zo vaak: “Niet meer over nadenken, morgen is alles anders”. En dat klopt dan de volgende ochtend, want dan is mijn emotie nog enigzins aan het dommelen en net wat minder op de voorgrond dan de avond ervoor.
Dus daarom wilde ik er graag een stukje over schrijven, vol met allemaal wetenschappelijke bewijs dat een nachtje slapen heel erg goed is. Maar dat blijkt er dus niet echt te zijn. Of misschien toch wel, maar dan alleen bepaalde aspecten die blijken te kloppen.
Ik kan dus alleen over mijn eigen ervaringen schrijven. En over logica. Want logica is ook niet altijd wetenschappelijk te staven.
Waarom een nachtje erover slapen helpt
Waarom het bij mij wel werkt om ergens een nachtje over te slapen is eigenlijk vrij simpel. Ik heb dezelfde voors en tegens als de avond ervoor… maar dan met iets minder emotie. Als ik wakker word, ben ik namelijk tamelijk blue en meestal vrij opgewekt ook (ondanks dat ik me irriteer aan het feit dat het ochtend is en ik niet wil opstaan, ben ik voor mezelf vrij mild en liefdevol).
En nou ben ik een typische ‘met het hoofd’ denker, omdat ik niet altijd kan vertrouwen op mijn emoties. Dus maak ik liever beslissingen op het moment dat mijn emoties nog niet zoveel zijn. En op het moment dat mijn zelfbeeld nog niet is aangetast zelfirritatie, omdat ik iets ben vergeten of niet hard genoeg werk (volgens mezelf). In de ochtend heb ik eigenlijk het meeste zin in de dag. Ik zit vol goede moed en ben dus nog niet geraakt door emotionele onhandigheden of negatieve ballast.
Al moet ik toegeven dat ik – nu ik ouder wordt volgens mij – regelmatig nog geëmotioneerd wakker word. Ik lijk kortom alsnog een labiel wrak te worden. Toch denk ik dat mijn beslissingen ’s morgens op z’n best zijn.
Ik slaap dus graag nachtjes over dingen. Ook zonder dingen slaap ik overigens graag nachtjes 😉