Een tijdje terug begon mijn man aan een nieuwe serie op History Channel: Alone. Ik vond het toen nog te eng, maar inmiddels – twee seizoenen later – ben ik helemaal fan. Ik heb echt nog nooit zo’n inspirerende serie gezien.
Dit is waar het over gaat: Tien survival-experts worden helemaal alleen gedropt in de wildernis van Vancouver Island, tussen beren, wolven en… poema’s. Met name die laatsten waren voor mij aanvankelijk een reden om niet te durven kijken. Degene die het het langst volhoudt wint een enorm geldbedrag. Zo simpel.
Bekijk de trailer van seizoen 2:
Een aantal experts viel al snel af totdat de die-hards overbleven. En dat was heel erg interessant om naar te kijken. Zo werd je bijvoorbeeld getuige van hun vindingrijkheid, hun mentale strijd en hun humor. Alle drie die dingen zijn dus nodig om te overleven.
Het ‘afgepelde’ leven
Wat zo mooi is aan de serie is dat het de mens terugbrengt bij de kern. Tegenwoordig moeten mensen op zoveel vlakken goed zijn, dat je bijna altijd wel ergens in moet falen, omdat het gewoon niet realistisch meer is. Het leven gaat om zoveel, dat de dingen die er écht toe doen soms een beetje naar de achtergrond dreigen te verdwijnen. In Alone kwamen al die dingen weer boven.
Les 1: ‘Wees goed gezelschap’ | Zo was er eentje die regelmatig toneelstukjes speelde en gekke dingen deed en opmerkte: ‘Het is belangrijk dat je zelf goed gezelschap bent, want je hebt niks anders’. Zo waar. Een ander had al vrij snel een hele planning. Iets wat belangrijk is als je alle tijd hebt, omdat je anders gek wordt van verveling. Iemand maakte een ‘gitaar’. Ze waren allemaal sowieso heel creatief en gezellig. Degenen die dat niet waren, vielen ook vrij snel af. Maar ook in het gewone leven is het zó belangrijk dat je het een beetje leuk hebt met jezelf. Het is toch vervelend als je altijd iemand anders nodig hebt.
Les 2: ‘Als het niet linksom gaat, doe het dan rechtsom’ | Hoewel alle deelnemers van Alone een survival achtergrond hadden, waren ze niet overal goed in. Zo waren sommigen goed in kruiden, sommigen in vissen, sommigen in bouwen… Bij Alone moet je echter alles kunnen, want je kunt niemand anders de vissen laten vangen. En dat zorgde voor hilarische situaties, maar vooral veel vindingrijkheid en doorzettingsvermogen. Als het dan – na heel veel oefenen – tóch lukt, was de blijdschap enorm!
Les 3: ‘Het belangrijkste in het leven: relaties’ | Op wat angsthazen na (die je dat niet kwalijk kunt nemen tussen de beren en panters), vielen de meeste mensen af omdat het mentaal te zwaar was en ze hun dierbaren teveel mistte. Ergens in het programma vragen ze zich allemaal af: “Wat is deze ervaring waard als ik het niet kan delen met mijn dierbaren?” De dierbaren werden heel erg gemist en ze beloofden allemaal hun partners, familie en vrienden veel meer te waarderen als ze terug kwamen. Ook waren hun dierbaren eigenlijk voor alle mensen die heel ver kwamen hun belangrijkste motivatie. De ene wilde dat z’n kinderen van het geld konden studeren, de andere wilde dat zijn vrouw alles kon kopen en weer een ander deed het voor zijn makkers in het leger.
Inmiddels hebben we ook seizoen twee gezien, die zich afspeelt op hetzelfde eiland en even inspirerend was, omdat er nu weer totaal andere karakters inzaten. Seizoen drie speelt zich af op een totaal andere locatie, wat ook vast weer heel interessant is (die moeten we nog zien) en er is ook al een seizoen vier, waarbij stellen in de wilderness worden gedropt. Iets minder ‘alone’, maar vast ook prachtige televisie 🙂
Oh en misschien mag ik het vast verklappen…: er is – tot nu toe – niemand opgegeten door een poema 😉