Als er één ding is, dat ik fijn vind aan mindfulness is het wel de wetenschap: alles gaat voorbij. Dat klinkt heel dramatisch, maar het helpt me om te gaan met mijn – denk ik – grootste angst: verdrinken in ellende.
Als ik zou moeten zeggen waar ik het meest dankbaar voor ben in mijn karakter, dan is het wel het feit dat ik een positieve en opgewekte mindset heb. Ik zie het wel eens somber in, maar dat verdwijnt vaak vanzelf. Over het geheel genomen ben ik vrij ‘in balans’ en geniet ik van de kleine dingen.
Er zijn echter momenten dat alles me ineens aanvliegt en ik doodsbang ben dat alles instort. Ik refereerde er al aan in ‘de fout‘, ik maak één dom foutje en ik denk meteen het ergste. Als ik een baaldag heb, ben ik meteen bang dat dit het begin is van het einde: “Zie je wel, mijn positieve mindset is weg, het komt nooit meer goed!”
Maar wat je door meditatie leert, is dat alles maar tijdelijk is. Niet alleen de geluksmomenten gaan voorbij, maar ook de crises. Ook de ellende. Kijk maar als iemand overlijdt, je bent verdrietig, maar je kunt geen zes dagen fulltime verdrietig zijn. Ergens wordt er toch weer gelachen om een positieve herinnering of wordt gewoon even vergeten wat er aan de hand is, geniet je van het samenzijn en barst je – al is het met schuldgevoel – in lachen uit.
Ook ellende gaat voorbij. De mens is er niet toe in staat om dagen achtereen ongelukkig te zijn. Ergens tijdens de ellende, lach je om een grap, is er een dankbare arm om je schouder of geniet je gewoon van een vogeltje dat vals zingt.
Alles gaat voorbij. Het relativeert zo lekker. En het maakt al mijn angst minder groot. Want al stort alles is, het duurt maar even.
Mooi artikel en je hebt inderdaad gelijkt: alles gaat voorbij. Zoiets als: er komt altijd weer een morgen.
Na regen komt zonneschijn 😀 Alleen blijft de zonneschijn helaas ook niet eeuwig 😉
Ik herken wat je zegt, want zo denk ik ook altijd. Het is tijdelijk… het komt weer goed. En dat maakt dingen veel makkelijker.