Ga naar de inhoud

1.2. Schrijf een half uur lang

Komende tijd deel ik zoveel mogelijk oefeningen met jullie uit Het grote schrijf-doe-boek. 365 oefeningen, tips en ideeën voor een heel jaar schrijven. Vandaag de methode McGuane.

De Amerikaanse schrijver Thomas McGuane (ik had nog nooit van hem gehoord, maar Bol geeft 146 resultaten) heeft eens in een interview laten weten dat hij zich elke dag vier uur terugtrekt in zijn werkkamer om te schrijven. Dat gaat niet altijd automatisch, maar hij heeft met zichzelf afgesproken om niets anders te doen dan schrijven. Nadenken kan dus wel, Facebook checken niet. Ik denk dat ik dat ook vaak doe als ik aan m’n roman schrijf. Meestal heb ik wel stukken waarmee ik verder kan en anders lees ik nog eens iets over en krijg zo nieuwe ideeën.

Ik denk dat veel schrijvers bij gebrek aan inspiratie afleiding gaan zoeken, maar veel inspiratie komt juist voort uit verveling. Daarom bedenk ik bijvoorbeeld in bed veel verhalen, omdat ik dan niks beters te doen heb.

Opdracht: Een half uur schrijven en niks anders

De opdracht ligt dus voor de hand, ga een half uur zitten om te schrijven, waarbij je niks anders mag doen. Wat ik eigenlijk jammer vond van de opdracht is dat ik al een verhaal in m’n hoofd had, dus ik heb gewoon een half uur geschreven en daar kwam dit korte verhaal uit:

Een goede vrouw?

Die schreef ik natuurlijk niet in dat halve uurtje, maar ik maakte hem daarna af om met jullie te delen.

Hoe zorgen jullie voor inspiratie?

Meer oefeningen uit het schrijf-doe-boek
Kort verhaal: Een goede vrouw?

3 reacties op “1.2. Schrijf een half uur lang”

  1. Ik schrijf vanuit mijn hart, met een zekere terughoudendheid want het is en blijft een openbaar medium zo’n blog. De inspiratie komt op de vreemdste momenten en vaak ook tijdens het schrijven van de eerste zinnen. Of het anderen boeit interesseert mij eigenlijk niet zo erg. Het is een persoonlijke blog en ik gebruik het vooral om dingen van me af te schrijven en om het te relativeren. Mijn echte ik laat ik nooit echt zien. Daar heb ik mijn dagboek voor.

    1. Dank je voor je reactie. Met blogs let ik inderdaad ook altijd erop dat het openbaar is en dat het niet te privé kan. In een boek en korte verhalen ga ik dat nog lastig vinden, want het is verzonnen, maar toch ergens op gebaseerd. Denk dat mensen zich er toch in gaan herkennen 😉

Laat een antwoord achter aan lilian Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *