Ga naar de inhoud

Ik analyseer teveel…

Waar ik twee artikelen (en vier maanden) geleden nog trots vertelde over mijn nieuwe project, heb ik er inmiddels de stekker uitgetrokken…

Een reden is dat ik teveel moest communiceren. Ik kom steeds meer tot de conclusie dat al dat social communiceren teveel tijd kost. Ik ben namelijk niet alleen tijdens het communiceren daarmee bezig, maar ook daarna.

Ik analyseer namelijk altijd iedereen. Nog niet eens alleen de mensen met wie ik daadwerkelijk communiceer, maar ook gesprekken die ik opvang, mensen die ik op straat zie… Er is bijna geen mens die voorbij kan lopen zonder uitvoerig te worden geanalyseerd te worden door mij.

Als iemand boos kijkt vraag ik me af wat de reden is. Als iemand verdrietig kijkt, ga ik mijn hele geheugen doorzoeken of ik daar in iets kan vinden wat een logische verklaring geeft hiervoor en of ik daarbij kan helpen. Als ik een vrouw zie lopen met haar hond vraag ik me af of ze een man heeft of eenzaam is en als ik een moeder en kind zie lopen analyseer ik in enkele seconden of dat kind gelukkig gaat opgroeien.

En op social media werkt dat ook zo. Ik analyseer mensen die ik niet eens ken, puur omdat een ‘facebook-vriend’ een foto van hem of haar heeft geliked. Ik probeer altijd meteen iemand in een hokje te duwen. Dat is wat veroordelend, maar voor mij geeft het een soort houvast, omdat ik echt altijd alles ‘achter’ iemand wil weten. Een soort nieuwsgierigheid die nooit ophoudt.

En na een gesprek probeer ik al het gedrag te begrijpen. Soms voer ik in mijn hoofd gesprekken met mensen in de hoop dat die me meer duidelijkheid kunnen geven. Want een grote reden van mijn voortdurende drang tot analyse is dat ik veel mensen eigenlijk niet zo heel goed begrijp.

Om die laatste reden en omdat ik niet zo nodig heel veel vrienden en kennissen hoeft, dacht ik wel eens dat ik niet zo sociaal was. Maar eigenlijk kom ik er steeds meer achter dat ik juist ontzettend sociaal ben. Ik ben eigenlijk veel socialer dan het gros van de mensen die precies dezelfde dingen zien als ik en die er totaal niet over nadenken.

Maar soms is het dus een beetje teveel 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *